چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبکهای دلبستگی و سلامت عمومی با رضایتمندی زناشویی در کارکنان زن متاهل دانشگاه تربیت مدرس انجام شده است.طرح پژوهش از نوع پس رویدادی بوده که ضمن آن گروه نمونه را، 110 زن متاهل از بین کارکنان زن متاهل دانشگاه تربیت مدرس که به روش انتخاب تصادفی انتخاب شدهاند، تشکیل دادهاند که ابزار پژوهش، پرسشنامههای مقیاس زوجی اینریچ، مقیاس دلبستگی بزرگسالان (RAAS) و سلامت عمومی (GHQ) از گلدبرگ و هیلر را تکمیل کردند. دادههای خام به دست آمده از نمرهگذاری پرسشنامهها، مورد تحلیلهای آمار توصیفی و استنباطی قرار گرفت.نتایج نشان داد، کسانی که دارای سبک دلبستگی نزدیکی به بیشترین میزان و کسانی که دارای سبک دلبستگی اضطراب هستند به کمترین میزان از رضایتمندی زناشویی کلی برخوردار میباشند. همچنین بین سلامت عمومی کارکنان زن با رضایتمندی زناشویی آنها رابطه معنیداری وجود داشت.
خلاصه ماشینی:
"افراد با سبک دلبستگی ناایمن هر هنگام که نیازهای اولیه شان مطرح بوده از تعامل کافی با خود و مراقبشان برخوردار نبوده اند، این محرومیت عاطفی اثرات سوئی بر روابط بزرگسالی آنان برجای می گذارد که شایع ترین آنها ظهور علائم اختلالات اضطرابی وافسردگی است که به سلامت عمومی زوجین آسیب می رساند و رضایتمندی از همدیگر وزندگی مشترک را کاهش می دهد و حتی از بین می برد.
نتایج آمار استنباطی به منظور آزمودن فرضیه ١ پژوهش مبنی بر وجود رابطه معنی دار بین سلامت عمومی و رضایتمندی کلی در میان کارکنان زن متاهل دانشگاه تربیت مدرس جدول شماره (٤-٩): شاخص ضریب تعیین (R) تنظیم شده مدل R R R تنظیم شده خطای معیار برآورد 20.
بدین وسیله فرضیه ٣ پژوهش یعنی بین سلامت عمومی به لحاظ مؤلفه ارتباطات رضایتمندی زناشویی در میان کارکنان زن متأهل دانشگاه تربیت مدرس رابطه معنی داری وجود دارد تأیید می گردد.
بنابراین فرضیه ٥ پژوهش حاکی از اینکه بین سلامت عمومی به لحاظ مؤلفه ی تحریف آرمانی رضایتمندی زناشویی در کارکنان زن متأهل دانشگاه تربیت مدرس رابطه ی معنی داری وجود دارد تأیید می گردد.
بر اساس این شاخص می توان گفت بین سبک های دلبستگی به لحاظ رضایتمندی زناشویی به طورکلی در میان کارکنان زن متأهل دانشگاه تربیت مدرس تفاوت معنی داری وجود دارد.
ضمن اینکه بر اساس ضریب تعیین های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چند متغیره و ضرایب بتای استاندارد شده ، دیده شد بین سلامت عمومی به لحاظ مؤلفه ارتباطات رضایت مندی زناشویی در اعضای گروه نمونه بیشترین تاثیر در رابطه معنی دار وجود دارد ، به بیان دیگر ٣٤ درصد از واریانس مؤلفه ارتباطات رضایت مندی زناشویی سلامت عمومی را تبیین کردند ."