چکیده:
رابطه میان دین و اخلاق را می توان از جهات گوناگون مورد بررسی قرار داد. یکی از
این وجوه بررسی رابطه اخلاق و دین به لحاظ رفتاری است. سؤال این است که آیا دین
تأثیری بر انجام عمل اخلاقی دارد یا خیر. در این مورد دیدگاه های مخالف و موافقی
وجود دارد که در این مقاله آنها را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
مخالفان معتقدند که صرف تصدیق الزامات اخلاقی برای انجام عمل اخلاقی کفایت
می کند و دیگر نیازی به دین برای این کار وجود ندارد. در مقابل، موافقان معتقدند که
به دلایل متعددی رفتار اخلاقی وابستگی هایی به دین و اعتقادات دینی عامل اخلاقی
دارد. نکته قابل توجه آنکه در زبان فارسی تاکنون کار تحقیقی عمده ای در این زمینه
صورت نگرفته است.
خلاصه ماشینی:
"از آقای برگ سؤال می شود: آیا قوانین راهنمایی توجیه ندارند؟ اگر توجیه دارند ـ که قطعا دارند ـ پس چه دلیلی وجود دارد که برای تخلف از آنها جریمه وضع کرده اند؟ (اولا، با وجود این توجیهات، چرا برخی از مردم از آنها تخلف می کنند؟ و ثانیا، جرایم برای توجیه است یا برای انگیزه؟) به هر حال، به نظر می رسد بین «توجیه» و «انگیزه» فرق وجود دارد، مگر در جایی که ما برای توجیه یک کار، از عواملی استفاده کنیم که خود از انگیزه های عمل انسان است; مثلا، برای توجیه یک کار اخلاقی، بگوییم: این کار ما را به سعادت می رساند و اگر این کار را انجام ندهیم درد و رنج در انتظار ما خواهد بود.
2. در پاسخ به اشکالی که به رویکرد افراطی این دیدگاه شد، موافقان این نظریه از دیدگاه مسیحی، می توانند این گونه بگویند که این ترجیح لیاقت اخلاقی افراد را نشان نمی دهد، بلکه شامل افرادی می شود که به خدا ایمان آورده و فدیه او را، که تنها راه نجات است، باور داشته اند، مگر آنکه اشکال را به این صورت مطرح کنیم که در میان ملحدان و کسانی که معتقد به مسیحیت نیستند، افرادی هستند که کارهای اخلاقی انجام می دهند و این می تواند نقضی بر دیدگاه شر ذاتی انسان باشد."