چکیده:
در تحقیق حاضر امکانپذیر بودن استفاده از فناوری نوین اطلاعات و ارتباطات در حوزه
برنامهریزی درسی آموزشعالی بررسی و نیز امکانسنجی استفاده از فناوری اطلاعات و
ارتباطات در فرایند برنامهریزی درسی آموزشعالی از دیدگاه سه گروه بسیار مهم و
درگیر با این موضوع؛ یعنی استادان، متخصصان برنامهریزی درسی و متخصصان فناوری
اطلاعات تحقیق شده است. هدف تحقیق یافتن پاسخ به این سؤال بوده است که «امکان
استفاده از تحولات نوین فناوری اطلاعات و ارتباطات در قلمرو برنامه ریزی درسی
آموزش عالی تاچه اندازه و در چه زمینه هایی است؟»
این پژوهش از نوع توصیفی است و برای جمع آوری اطلاعات مورد نظر، و آزمون
سؤالات، از پرسشنامه استفاده شده است. پرسشنامه در شش بخش در مقیاس لیکرت و با سه
گزینه تنظیم شد. یافتههای تحقیق نشان داد که گروههای سهگانه مورد تحقیق اختلاف
نظر زیادی در خصوص اهمیت کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در فرایندهای
برنامهریزی درسی نداشته و بر این باورند که در موارد عدیدهای با توجه به
امکانپذیر بودن رفع موانع و استفاده از عوامل تسهیل کننده و فرصت آفرین میتوان
کاربرد این فناوریها را در فرایند برنامهریزی درسی امکانپذیر دانست.
خلاصه ماشینی:
"Keywords: ICT(Information and Communication Technology), Curriculum Development in Higher Education and Feasibility Study.
یافتهها از آنجا که دادههای گردآوری شده از طریق پرسشنامه برای سه گروه استادان، برنامهریزان و متخصصان فناوری اطلاعات و ارتباطات در شش قلمرو مختلف؛ یعنی «قابلیت کاربرد» «میزان فراهم بودن»، «میزان نیاز»، «موانع کاربرد»، «عوامل تسهیل کننده» و «مخاطرات» کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در فرایند برنامه ریزی درسی آموزش عالی بوده است، نظرهای هریک از این سه گروه به طور مستقل و در مقایسه باهم تجزیه و تحلیل و جداول متعددی از این یافتههای مستقل و مقایسهای تهیه شده و مورد آزمونهای آماری متعدد قرار گرفته است.
پرسشهای دوم و سوم پرسشنامه که به دریافت نظرهای پاسخگویان در زمینه شرایط، امکانات و منابع موجود و مورد نیاز برای استفاده از رهاوردهای فناوری نوین اطلاعات در برنامهریزی درسی آموزشعالی اختصاص داشته است، از اهمیت زیادی در ارتباط با امکانپذیری کاربرد این فناوریهای مدرن از دید گروههای سهگانه برخوردار است.
بحث و نتیجهگیری همان طور که یافتههای تحقیق نشان میدهد، گروههای سه گانه مورد تحقیق اختلاف نظر زیادی در اهمیت کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در فرایندهای برنامه ریزی درسی ندارند و براین باورند که در موارد عدیدهای با توجه به امکانپذیر بودن رفع موانع و استفاده از عوامل تسهیل کننده و فرصت آفرین میتوان کاربرد این فناوریها را در فرایند برنامهریزی درسی امکانپذیر دانست."