خلاصه ماشینی:
"ایدئولوژی اسلام، که اساس سیاست امنیتی ایران قرار گرفته، همواره مانند شمشیر دولبهای عمل نموده که از یک سو، نگرانی سایر کشورها را در پی داشته و حالت تهدیدزایی پیدا کرده و از سوی دیگر، با توجه به ماهیت انقلاب اسلامی و لزوم حفظ و تداوم آن بدون از دست دادن محتوای انقلاب، بهترین راه ممکن برای حفظ موجودیت انقلاب و کشور تشخیص داده شده است.
شواهد نشان میدهد که به هر میزان، فشارهای بینالمللی علیه جمهوری اسلامی ایران، در دوران جنگ تحمیلی، افزایش مییافت، جهتگیری سیاست خارجی ایران به گونه فراگیرتری در جهت حمایت از گروههای انقلابی تثبیت و سازماندهی میشد.
در سالهای پایانی جنگ، جمهوری اسلامی ایران، به شدت، به بازسازی ادراک محیط پیرامونی نسبت به اهداف ملی خود نیازمند بود؛ خصوصا بازسازی ادراک سیاست خارجی کشورهای منطقه که عامل موثری در فرایندهای تولید قدرت در آن مقطع زمانی بوده است.
7ــ تعامل بینالمللی به همانگونهای که کنترلگرایی منطقهای میتواند فضای لازم را برای قدرتسازی بهوجود آورد، طبیعی است که تاثیرگذاری بر جهتگیری بازیگران موثر در نظام بینالملل نیز میتواند یکی از نشانههای قدرت ملی جمهوری اسلامی در دوران دفاع مقدس محسوب شود.
با تاکید بر عوامل یادشده، میتوان هدفهای اصلی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را به شرح ذیل بررسی کرد: الفــ تسری استقلالگرایی به حوزههای امنیتی کشورهایی که از آزادی عمل در رفتار استراتژیک خود برخوردار باشند، تلاش میکنند رفتار سیاسی خود را براساس آرمانهای انقلابی تنظیم نمایند."