چکیده:
پدیده وضع در روایات موجب شده است تا در بررسی روایات به سادگی به قبول روایات نپرداخته و با معیارهای متقن اعتبار آن را سنجید. مقاله حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به نقد بیرونی و درونی روایتی مشهور مبنی بر ناراحت شدن و غضب پیامبر(ص) بر حضرت زهرا(س) به علت نصب پرده بر درب خانه و استفاده از گردنبند و دستبند پرداخته است. نگارنده، ضعف سند روایت را در منابع شیعه و اهل سنت اثبات کرده است و از لحاظ متن نیز آن را مضطرب و مخالف و در تعارض با قرآن، سنت قطعی، تاریخ قطعی، روایات دیگر میداند. در مقابل نیز نهی پیامبر(ص) را برای نصب پرده پر نقش و نگار و استفاده از گردنبند و دستنبند طلا مربوط به زنان پیامبر(ص) میداند. در آخر نیز هدف از ورود چنین روایاتی را در منابع حدیثی مورد بررسی قرار داده است.
خلاصه ماشینی:
com طرح مسئله روایتی در مورد حضرت زهرا (س) نقل شده که ایشان بر درب خانه پردهای نصب کرده و از زینت هایی استفاده نمودند و این عمل باعث ناراحتی و حتی غضب پیامبر اکرم(ص) شده است .
در أمالی با سند: «حدثنا الحسن بن محمد بن سعید الهاشمی الکوفی حدثنا جعفر بن محمد بن جعفر العلوی الحسینی قال حدثنا محمد بن علی بن خلف العطار قال حدثنا حسن بن صالح بن أبی الأسود قال حدثنا أبو معشر عن محمد بن قیس » نقل شده: هنگامی که پیامبر(ص) از سفر بازمی گشتند، با (دیدار) فاطمه (س) شروع کرده و بر ایشان وارد می شدند و مدتی طولانی نزد ایشان می ماندند.
منش و سیرهی حضرت زهرا(س) همچون پاسخ به خواستگاری حضرت علی (ع) علی رغم فقر مالی ایشان (طوسی ، ١٤١٤ق ، ص٤٠) در برابر رد شدن خواستگاری ثروتمندان قریش (اربلی ، ١٣٨١ق ، صص ٣٧٠-٣٦٨)، جهیزیه ی ساده (طوسی ، ١٤١٤ق ، ٤١)، زندگی ساده و لوازم سادهی زندگی (ورام، ١٤١٠ق ، ج٢، ص١٢) و نیز پوشش ساده حضرت (س) بطوریکه چادر وصله دار ایشان جناب سلمان را به تعجب وا می دارد (ابن طاووس، ١٤١٥ ق، ص٢٧٥)، اهداء لباس عروسی در شب عروسی (بحرانی ، ١٤١٣ق ، ج١١، ص٢٣٠)، اطعام مسکین ، یتیم و اسیر در طول سه شب با وجود روزه داری در روزهای آن (الانسان : ٨)، اعطای گردنبند خود به فقیر(طبری آملی ،١٣٨٣ق ، ج٢، ص١٣٨) و حتی بالاتر از آن، درخواست از پیامبر(ص) برای شفاعت از امت در روز قیامت به عنوان صداق و مهریه ی خود (صفوری، بی تا، ج١، ص٣٦٨)، گویای این مطلب است که حضرت زهرا (س) در زندگی خود اصل ساده زیستی را حاکم کرده و از دنیا گرایی به خصوص در زمانیکه مردم، شدیدا نیازمند باشند، کاملا به دور هستند.