چکیده:
شناسة سوم شخص مفرد، یعنی /-ad/ در لهجة محاورهای معیار بهصورت [e] و در لهجة اصفهانی بهصورت [ed] تلفظ میشود. تلفظ معیار نتیجة حذف همخوان /d/ و تبدیل واکة /a/ به [e]است. ولی در لهجة اصفهانی همخوان /d/ حذف نمیشود، بلکه فقط واکة /a/ به [e] تبدیل میشود. همچنین، در هر دو لهجة محاورهای معیار و اصفهانی اگرآخرین واج فعل واکة /A/ باشد همخوان /d/ حذف نمیشود، واکة/a/ نیز به واکة [e] تبدیل نمیشود، بلکه حذف میشود. درنتیجه، شناسة سوم شخص مفرد به صورت [d] تلفظ میشود. هدف این مقاله این است که دلایل تلفظ شناسة سوم شخص مفرد به این سه صورت مختلف، در چارچوب نظریۀ بهینگی (Vide. Prince & Smolensky, 1993/ 2004) از طریق دستیابی به رتبهبندهای دربرگیرنده از محدودیتهای مختلف مورد تحلیل و تبیین قرار بگیرد. در این پژوهش پیش از ورود به مباحث نظریة بهینگی استدلال میشود که حذف همخوان /d/ زمینهچین تبدیل واکة /a/ به [e]در لهجة محاورهای معیار است. همچنین، استدلال میشود که اگرچه تبدیل واکة /a/ به [e]در هر دو لهجة محاورهای معیار و اصفهانی رخ میدهد، دو محدودیت نشانداری مختلف عامل رخداد این فرآیند در هریک از این دو لهجه هستند. این پژوهش به شیوة توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است. واژگان کلیدی: شناسة سوم شخص مفرد، حذف پایانی، بالارفتگی، لهجة اصفهانی، نظریۀ بهینگی
خلاصه ماشینی:
"مقایسة تلفظ شناسة سوم شخص مفرد در لهجه های محاورهای معیار و اصفهانی در چارچوب نظریة بهینگی * بشیر جم استادیار زبان انگلیسی دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران دریافت : ٩٣.
سپس ، در بخش های دیگر تلفظ شناسة سوم شخص مفرد در دو لهجة محاورهای معیار و اصفهانی و همچنین 2 aapiosicnogp ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ∗ نویسندة مسئول مقاله : Email: b_jam47@yahoo.
تحلیل دادهها در این بخش به عنوان بخش اصلی مقاله تلفظ شناسة سوم شخص مفرد در دو لهجـة محـاورهای معیـار و اصفهانی و همچنین در بافتی که آخرین واج فعل واکة .
ازاین رو، در این مقاله به منظور اجتناب از تراکم مطالب فقط نمونه های مضارع اخباری مورد تحلیل قرار گرفته است : (٥) تلفظ شناسة سوم شخص مفرد در پارسی محاورهای معیار می بیند [mibine] →mi+ bin+ ad.
d. در شناسة سوم شخص مفرد حاکی از این واقعیت اسـت کـه در زبان پارسی یک محدودیت نشانداری وجود دارد که مانع تلفظ این همخوان در این شناسـه در گونـة محاورهای می شود.
محدودیتی که موجب این تبدیل در شناسة سوم شخص مفرد در لهجة اصفهانی می شـود، در (١٤) ارائـه و تعریف شده است : رخداد واکة .
a. به واکة [e] در لهجة اصفهانی فقط خاص شناسة سوم شخص مفرد نیست ، بلکه رخداد آن در بافت های دیگر نیز بسیار زایاست .
به رغم برشمردن انواع ویژگی های لهجة اصفهانی در پژوهش های مختلف ، تاکنون در هیچ پژوهشی به تلفظ شناسة سوم شخص مفرد به صورت [ed] در این لهجه اشارهای نشده است ."