چکیده:
هدف: باتوجه به تاثیر نماز بر هر شخص، به خصوص در سنین جوانی و دانشجویی این پژوهش با هدف تعیین چگونگی حضور دانشجویان در نماز جماعت و تعیین عوامل موثر بر شرکت دانشجویان در نماز جماعت صورت گرفته است. روش: این مطالعه توصیفی–تحلیلی به صورت مقطعی می باشد. یافته ها: نتایج نشان داد 83.5% دانشجویان در نماز جماعت شرکت می کردند .میانگین نمرات عوامل ترغیب کننده شرکت در نماز جماعت : پخش اذان 0.90 ±3.04، اعتقاد به ثواب حضور در نماز جماعت0.93±2.98، جذابیت اذان پخش شده 0.94±2.79 و توجه والدین به مسائل دینی و شرکت آنان در نماز جماعت 1.05±2.86 بود و عوامل موثر در عدم شرکت در نمازهای جماعت: عدم آشنایی با احکام و آداب نماز جماعت 0.95±2.75، همزمانی نماز با کلاس درس1.12± 2.66 و همزمانی نماز با توزیع غذا1.06 ± 2.30 بود. نتیجه گیری: بنابراین پخش شدن اذان در محیط های آموزشی بیشترین تاثیر را در حضور دانشجویان در نماز جماعت داشته است و بیشترین علت عدم شرکت دانشجویان در نماز جماعت عدم آشنایی با احکام و آداب نماز جماعت بوده است
خلاصه ماشینی:
"یافته های مطالعه نشان داد هر چند دانشجویان ساکن خوابگاه نسبت به غیر خوابگاهی درصد کمی بیشتر در نماز جماعت شرکت داشتند اما بین دو گروه تفاوت آماری وجود ندارد که مطابق مطالعۀ نصیرزاده و همکاران (١٣٩٠) به نظر میرسد دانشجویان ساکن خوابگاهها موانع محیطی کمتری در مورد اقامه نماز دارند و دانشجویان ساکن خوابگاه بیشتر تحت تأثیر هنجارهای دانشگاه قرار دارند.
سایر پژوهشگران نیز به نوعی بر نقش عوامل فوق بر شرکت در نماز جماعت اشاره داشته اند از جمله عبارت از: عوامل فردی، خانوادگی، همسالان و محیط (نصر و همکاران ،١٣٨٧)، نقش امام جماعت و مسئولان و دوستان و امکانات مناسب (رحمانی، ١٣٨٨)، آموزش نماز، مکان و زمان و امکانات فیزیکی مناسب ، تشویق دانشجویان به نماز، دوستان نمازخوان(ذوالفقاری و خلجی ،١٣٩٠)، محیط های دینی خانواده و دوستان (هادوی و حشمتی، ١٣٩١)، حسن روابط مربیان، امکانات فیزیکی و نمازخانه ، ایمان فردی ـ خانوادگی، همسالان، تبلیغات رسانه ها(رجبی و زاهد بابلان، ١٣٩١)، گرایش های مذهبی و مشارکت والدین ، شناخت فواید نماز و نماز جماعت ، شخصیت و نفوذ امام جماعت و نوع ارتباط او با فراگیران، امکانات و شرایط نمازخانه (فضل الهی و ملکی توانا، ١٣٩٢)، دوستان، فضا و کیفیت نمازخانه و وضوخانه (نجابت و همکاران ،١٣٨٧)، روحانیون و مسؤولین ، همسالان، خصـوصیات فردی، رفتارهای مذهبی والدین ، آگاهی جوانان در مورد فلسفه و آثار نماز جماعت ، امکانات، اعتقاد به دعا و نیایش خدا، نحوة برخورد والدین با جوانان از لحاظ نظارت، تشویق و تنبیه ، کلاسهای آموزشی، ورزشی و تفریحی(الحسینی ،١٣٨٩)، محیط و موقعیت مسجد، آگاهی از آثار نماز، خانواده، انگیزه و امام جماعت (جاویدی، آل سعدی ،١٣٨٩)، توانایی علمی، بیان ساده و شیوا، ابتکار و خلاقیت ، دوستی با جوانان و نوجوانان، احترام و تواضع ، درک موقعیت سنی جوانان توسط امام جماعت ، فضای مناسب و ظواهر خوب آن، نظافت ، وسایل صوتی، گرما زا و سرما زای مسجد و توجیه جوانان و نوجوانان، اهتمام به مسئلۀ جوانان و نوجوانان و آشنا کردن جوانان به فلسفه اعمال عبادی، اخلاق و رفتار نمازگزاران، جذب از طریق دوستان( آل حسین ، حائری ،١٣٨٩) و نقش والدین (آقامحمدی و اسدی،١٣٨٩) است ."