چکیده:
هدف:احساس غربت میتواند زمینهساز احتمال بروز اضطراب، افسردگی، مصرف مواد و الکل و حتی خودکشی باشد. و هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تفکیک خویشتن بر احساس غربت در دانشجویان دختر بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بوده و در آن از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعۀ آماری شامل کلیۀ دختران کارشناسی ورودی سال 91 به دانشگاه علامه طباطبایی بود که از طریق نمونه گیری خوشهای دو دانشکده به تصادف انتخاب و از طریق اطلاعیه و انجام غربالگری 20 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل 10 نفره گمارده شدند. گروههای آزمایش به مدت 8 جلسه 5/1 ساعته به صورت یکبار در هفته تحت آموزش قرار گرفتند. در این تحقیق از پرسشنامۀ احساس غربت استفاده شد. یافتهها: نتایج این پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش تفکیک خویشتن بر احساس غربت تأثیر معنی داری داشته است(p
خلاصه ماشینی:
"بنابراین احساس غربت به عنوان پدیدهای که سلامت روان افراد را دچار اختلال میکند میتواند دلایل متعددی داشته باشد که تحقیقات مختلف صورت گرفته در این زمینه هنوز نتوانسته به طور قطع به آنها اشاره کنند اما به عواملی همچون ضعف در برقراری ارتباط و دریافت حمایت اجتماعی، دلبستگی به خانواده، درونگرایی و ناتوانی در سازگاری با محیط جدید در تحقیقات مختلف اشاره شده است .
همچنین با توجه به اینکه تا به حال مطالعه ای که اختصاصا روش مداخله ای بوئن جهت اثربخشی بر احساس غربت را مورد پژوهش قرار دهد، انجام نشده است ؛ لذا پژوهش حاضر قصد بررسی این مسئله را دارد که آیا آموزش تفکیک خویشتن بر احساس غربت تأثیری دارد؟ ب)روش پژوهش : پژوهش حاضر از نوع مطالعات نیمه آزمایشی است که بر اساس طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام گرفته است .
بنابراین با توجه به اثربخش بودن خودمتمایزسازی بر سازگاری روانی می توان نتیجه گرفت که افراد دچار احساس غربت با افزایش سطح تفکیک خود و تشکیل من مستقل میتوانند بیشتر با شرایط جدید سازگار شوند و برمبنای عقلانیت عمل نموده و استرس حاصل از جدایی را نیز راحت تر تحمل کنند و علاوه بر این به لحاظ برخورداری از خود مستقل میتوانند با دیگران بدون از دست دادن هویت خود ارتباط برقرار کنند و در نتیجۀ دریافت حمایت های اجتماعی، کمتر دچار احساس غربت شوند."