چکیده:
هدف از این پژوهش مقایسهتأثیر تمرینات سنتی و تمرینات با حمایت وزن بر تراکم استخوان و بیومارکرهای سرمی متابولیسم استخوان در افراد پاراپلژی است. تعداد 17 نفر ضایعه نخاعی پاراپلژی (طبقهبندی مقیاس B,C انجمن ضایعه نخاعی آمریکا) با میانگین ابتلا 14 ماه، سن 80/1±53/32 سال، قد 66/1±71/175 سانتیمتر، وزن 44/2±59/71 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 83/0±18/23 کیلوگرم بر مترمربع بهطور دسترس و داوطلبانه بهعنوان آزمودنی انتخاب شدند. این آزمودنیها به گروه تمرین با حمایت وزن (10 نفر) و گروه تمرین سنتی (7 نفر) تقسیم شدند. آزمودنیها در یک دوره 12 هفتهای، 4 جلسه 60 دقیقهای در هفته شرکت کردند. تمرین با حمایت وزن شامل 15 دقیقه گرمکردن روی دوچرخه ثابت و سپس 45 دقیقه تمرین با 50% وزن بدن روی دستگاه نوار گردان و در آخر 10 دقیقه تمرینات سردکردن بود و در هر هفته 10% به وزن تحمل شده اضافه میشد. تمرینات سنتی شامل یک زمان 15 دقیقهای گرمکردن روی دوچرخه ثابت و 45 دقیقه تمرینات کششی و تمرینات قدرتی، راهرفتن با پارالل و 10 دقیقه سردکردن بود. دادهها نشان دادکه تفاوت معناداری در میزان آلکالین فسفات، استئوکلسین، میزان تغییرات محتوای استخوان گردن ران، تراکم استخوان گردن ران، میانگین محتوای استخوان مهرههای کمری و میانگین تراکم استخوان مهرههای کمری، بین گروه با حمایت وزن و گروه تمرینات سنتی وجود داشت. تمرین با حمایت وزن میتواند منجر به کاهش پوکی استخوان در افراد پاراپلژی گردد و بهعنوان یک مداخله مؤثر جهت درمان پوکی استخوان در این افراد تجویز گردد.
خلاصه ماشینی:
"برون و همکاران (١٩٩٩) در پژوهش خود با عنوان تغییرات استخوان درشت نی بعد از آسیب های نخاعی بیان کردند که تمرینات تحمل وزن بعد از ضایعه ی نخاعی حاد مثل قدم زدن روی تردمیل یا ایستادن (٥ بار در هفته به مدت ٢٥ هفته ) باعث میشود میزان ازدست رفتن استخوان در مقایسه با افراد بیتحرک، متوقف یا حداقل کاهش یابد (النگ ٤ و همکاران ، ١٩٩٩، ص ، ٢١٥).
به نظر میرسد که از طریـق درگیـری مقـدار بیشـتری از تـوده عضلانی و چالش های قامتی جهت راست نگه داشتن بدن ، تمرین با حمایت وزن میتواند محرک بیشتری را ایجاد کرده و درصد چربی بدن را در افراد دارای آسیب طناب نخاعی در مقایسـه بـا تمرینات رایج بیشتر کاهش دهد ( هیکس و گینیس ، ٢٠٠٨، ص ، ٢٤١).
دبرون ١ و همکاران (١٩٩٩) در پژوهش خود با عنوان تغییرات استخوان درشت نی بعد از آسیب های نخاعی بیان کردند که تمرینات تحمل وزن بعد از ضایعه ی نخاعی حاد مثل قدم زدن روی تردمیل یا ایستادن (٥ بار در هفته به مدت ٢٥ هفته ) باعث میشود پوکی استخوان در مقایسه با افراد بی تحرک، متوقف یا حداقل کاهش یابد (النگ ٢ و همکاران ، ١٩٩٩، ص ، ٢١٥).
در پژوهشی نشان داد که ١٢ هفته تمرین با حمایت وزن تأثیر معناداری بر تراکم استخوانی افراد دارای آسیب طناب نخاعی نداشت که این نتایج با یافته های ما در تناقض است .
Can body weight supported treadmill training increase bone mass and reverse muscle atrophy in individuals with chronic incomplete spinal cord injury?"