چکیده:
چکیده نابرابریهای منطقهای همواره یکی از دغدغههای برنامهریزان دولتی بوده و برنامهریزان درصدد شناخت این نابرابریها و ارائه سیاستهای ویژه برای کاهش آن بودهاند. انگیزه کار در این زمینه منجر به توسعه روشها و شاخصهای مختلف ارزیابی نابرابریهای منطقهای شده است. از جمله این روشها، بررسی همگرایی نوع بتا برای توزیع درآمد است. روند شهرنشینی نه تنها در ایران بلکه در هیچ کشوری نمیتواند جدای از مسائل اقتصادی بررسی شود و انتظار میرود با رشد شهر، مسائل اقتصادی از جمله درآمد خانوارها در آن شهر تحت تأثیر قرار گیرد. یکی از عوامل مؤثر بر توزیع درآمد، شهرنشینی است از این رو در مقاله حاضر تأثیر شهرنشینی بر سرعت همگرایی توزیع درآمد شهری و روستایی در 25 استان منتخب ایران در دوره زمانی 1390-1380 با استفاده از مدل اقتصاد سنجی فضایی عمومی و روش حداقل مربعات معمولی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشاندهنده وجود همگرایی توزیع درآمد بین استانهای مورد بررسی در این دوره زمانی است. همچنین در این دوره با افزایش شهرنشینی سرعت همگرایی مشروط برای کاهش فاصله بین وضعیت توزیع درآمد جاری شهری و روستایی و حالت پایای آن نسبت به سرعت همگرایی مطلق افزایش مییابد. طبقهبندی JEL: R19, O15,O47, R12 کلیدواژهها: همگرایی، توزیع درآمد، شهرنشینی، اقتصاد سنجی فضایی، ضریب جینی
Regional inequalities have always been one of the concerns of the government planners and they have attempted to recognize these inequalities and devise particular policies to curb them. The motivation to work on this domain has led to the development of different indices and techniques to measure regional inequalities. β-convergence examination is one of the aforementioned methods of measuring income distribution. An important point is that، urbanization trend cannot be examined apart from economic variables either in Iran or in other countries of the world and economic variables such as households’ income are expected to be affected by the degree of urbanization. Consistent with this reasoning، we can say that urbanization is one of the effective factors on income distribution; therefore، the present paper is focused on the examination of urbanization effects upon convergence rate of income distribution between urban and rural areas in 25 selected provinces of Iran during the time period of 2001-2011 using general spatial econometric model and ordinary least squares (OSL) method. The findings indicated the existence of income distribution convergence among the examined provinces during the above-mentioned period. Moreover، during this period and following the increasing degree of urbanization، the conditional convergence rate for decreasing the gap between current income of urban and rural and its steady state equilibrium is increased as compared with the absolute convergence rate.
خلاصه ماشینی:
"یکی از عوامل مؤثر بر توزیع درآمد، شهرنشینی است از این رو در مقاله حاضر تأثیر شهرنشینی بر سرعت همگرایی توزیع درآمد شهری و روستایی در ٢٥ استان منتخب ایران در دوره زمانی ١٣٩٠-١٣٨٠ با استفاده از مدل اقتصاد سنجی فضایی عمومی و روش حداقل مربعات معمولی مورد بررسی قرار گرفته است .
جدول (١)- معرفی متغیرهای مدل متغیر تعریف حالت اختصاری منبع داده شاخصــی ترکیبــی از ســه معیار توسعه انسانی(سلامت ، برگرفته از محاسبات پایان / شاخص توسعه انسانی تحصیلات و اسـتانداردهای نامه کارشناسی ارشد زندگی) ارزش مجمـــوع کالاهـــا و خدماتی که طی یـک دوره سالنامه های اسـتانی مرکـز / تولید ناخالص داخلی معین (یکســــال ) در یــــک آمار کشور کشور تولید میشود نسبت جمعیت شهری به کل سالنامه های اسـتانی مرکـز نسبت شهرنشینی جمعیت کشور آمار کشور مبلغ اجاره ماهانـه بـه عـلاوه اجاره بهای واحد سه درصد ودیعـه پرداختـی سالنامه های اسـتانی مرکـز مسکونی برای اجاره یـک متـر مربـع آمار کشور زیربنای مسکونی واحد سنجش میزان نابرابری محاسبه شده با اسـتفاده از ضریب جینی شهری و / در توزیع درآمـد یـا ثـروت آمارهای درآمـد و هزینـه روستایی در یک جامعه خانوار مرکز آمار کشور ٤-١-آزمون های تشخیص همبستگی فضایی فرضیه صفر آزمون موران ، والد، درست نمایی و آزمون lmerror عدم همبستگی فضـایی در اجزا اخلال بوده و فرضیه صـفر آزمـون lmlag عـدم همبسـتگی فضـایی در مشـاهدات متغیرهــای وابســته اســت ."