خلاصه ماشینی:
"با اینکه در فرقههای غیرارتدوکس یهودیت حاخامهای زن بسیاری وجود دارد و تعداد آنها به قدری زیاد شده که امروزه امری طبیعی به نظر میرسد، اما با این همه، بعضی از اعضای جنبش فمینیسم این برابری را صوری و نه حقیقی تلقی میکنند؛ یا بهتر بگوییم این مساواتی جزئی است و ما باید به دنبال مساوات کامل باشیم؛ چنانکه حاخامهای زن – همانطور که خودشان میگویند - تاریخ مردانه را تدریس میکنند، (یعنی تاریخی که مردان نوشتهاند) یا با شیوههای وعظ مردانه موعظه میکنند و نمازی را میخوانند که خطاب به پروردگاری مذکر است و به نمازگزار نیز با ضمیر مذکر اشاره میکند.
حاخامها اهمیت چندانی به این جشن نمیدادند؛ با اینکه در سفر عاموس نبی، باب 8 آیه 5، اشاراتی در تورات درباره توقف کسب و کار در این جشن وجود دارد، (و میگویند: غرة ماه کی خواهد گذشت تا غله را بفروشیم و روز سبت تا انبارهای گندم را بگشاییم و ایفا را کوچک و مثقال را بزرگ ساخته، میزانها را قلب و معوج نماییم)، ولی جنبش فمینیسم بدون هیچ دلیل تاریخی به آن خصلتی زنانه بخشید و آن را خاص زنان تلقی کرد.
اما طرحی که جنبش فمینیسم پیشنهاد میکند، کینه و نیز خشم یهود ارتدوکس را برمیانگیخت و همه پیشنهادهای این جنبش را رد کردند، آنها معتقدند زبان روایی که در خصوص اسما و صفات برای خدا در فرهنگ سنتی یهودیت به کار برده شده است، مقدس است و جایز نیست در آن دست برده شود، چون اگر در آن دستکاری کنیم شکاف عمیقی بین زبان نماز، زبان تلمود و میشنا ایجاد خواهد شد؛ این جدل تا به امروز وجود دارد و اشاراتش به رب تأثیر بسزایی در زبان عبری یهودی ایجاد کرده است."