چکیده:
درباره قرائت قرآن توسط حائض ، به طور کلی دو نظر از سوی فقها مطرح شده است .
نظر رایج و پرطرف دارتر این است که قرائت قرآن توسط حائض در ایام حیض ممنوع و حرام است . در مقابل این نظر، قول دیگری قرار دارد که قرائت قرآن را در ایام حیض توسط حائض جایز میداند و طرف داران این قول برای اثبات نظریه خود، به دلایلی نقلی از جمله عموم آیات وارده درباره امر به قرائت قرآن و روایات و نیز دلایل عقلی استناد نموده اند. در مقابل ، قائلان به منع قرائت قرآن ، نیز برای اثبات نظر خود به دلایلی نقلی از جمله آیه «لا یمسه الا المطهرو » و حدیث «لا تقرا الحائض و لا الجنب شیئا من القرآن » و روایات دیگر و نیز دلایل عقلی از جمله قیاس استناد نموده اند. این نوشتار ضمن بررسی آرای فقهی موجود در این مسئله ، در نهایت به این نتیجه رسیده است که قول قائلان به عدم جواز قرائت قرآن در ایام حیض راجح است .
Islamic jurists have proposed two general views about the recitation of the Koran by a menstruating woman. The more common and more popular view is that the recitation of the Koran by a menstruating woman during menstruation is Haraam, or prohibited. In contrast to this view, there is another view that sanctions the recitation of Koran during menstruation. The supporters of this view try to prove their theory by reference to textual proofs such as Koranic verses that command people to recite the Koran, certain hadiths as well as through rational arguments. In contrast, those who advocate the prohibition of reading the Koran during menstruation also employ accounts of the Islamic tradition to prove their cause, including the verse “none can touch but the purified” (Surah al-Waqiah, 79) and the Hadith “the menstruating and the ritually impure (because of copulation or ejaculation) should not touch the Koran” as well as rational arguments such as analogy. By examining jurisprudential views on this issue, this paper concludes that the view of those who advocate the prohibition of the recitation of the Koran during menstruation is preferable.
خلاصه ماشینی:
"٢- امام نووی می گوید: قول مذهب و راجح این است که قرائت قرآن بر جنب و حائض حرام است و اکثر علما نیز بر همین نظر هستند و اصحاب ما (شافعیان ) از عمر بن خطاب ، علی ، جابر، حسن ، زهری، نخعی ، قتاده ، احمد و اسحاق نیز همین قول را حکایت نمودهاند (برای توضیح بیشتر ر.
1 قول سومی نیز گفته است : با استناد به آیه ٧٨ سوره حج که می فرماید: « »، همچنین به دلیل اقتضای ضرورت ، قرائت قرآن در این ایام برای چنین معلمان و مادرانی جایز است (ابن عثیمین ، بی تا؛ ابن باز، بی تا، ١٥٨.
قرآن برای برداشتن بینش جاهلی ای که در میان اعراب و یهودیان درباره زن وجود داشت ، با توضیح اینکه حیض یک دوران خاص کسالت برای زن بوده، مراعات حال زن را در این زمان از حیث کار سنگین ، همبستری ممنوعیت همبستری با زنان حائض } و امور دیگر بیان کرده، و مطرود نمودن او را مردود دانسته است .
با توجه به مباحثی که مطرح شد و پس از بررسی آراء و نظرات فقها می توان گفت : رأی جمهور و شافعیه یعنی عدم جواز قرائت قرآن در ایام حیض توسط زنان حائض ، راجح است ؛ زیرا زنان در این ایام ، با استناد به آیات و احادیث پیامبر(ص ) از انجام بسیاری از واجبات شرعی همچون نماز و روزه ـ به دلیل عدم وجود طهارت شرعی و وجود ح."