چکیده:
دورکاری ، شیوه ای نوین در انجام وظایف شغلی افراد است که به مدد فناوری اطلاعات و ارتباطات ، ادوات رایانه ای و مخابراتی ، جایگزین دفاتر و ادارات شده و امروزه طیف گسترده ای از مشاغل و افراد مختلف را در بر می گیرد. در کشور ما نیز پس از بررسی های به عمل آمده و در راستای استقرار دولت الکترونیک ، آیین نامه دورکاری در تیرماه ١٣٨٩ تصویب و به کلیه دستگاههای اجرایی جهت اجرا ابلاغ گردید. مقاله حاضر به منظور بررسی تاثیرات اجتماعی ناشی از اجرای طرح دورکاری انجام گردیده است . جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دورکار وزارت تعاون ، کار و رفاه اجت اعی می باشد. تعیین حجم نمونه مطابق فرمول نمونه گیری کوکران و به صورت طبقه بندی براساس جنسیت انجام گرفته است که میزان آن برابر ١٥ نفر تعیین گردید. در این تحقیق از روش پیمایشی و ابزار پرسشنامه (با استفاده از طیف لیکرت ) استفاده شده است . یافته های تحقیق حاکی از آن است که اجرای طرح دورکاری موجب کاهش استرس شغلی کارکنان دورکار و نیز موجب افزایش ارتباطات خانوادگی و همچنین گرایش کارکنان دورکار به انجام شغل دوم شده است . از سوی دیگر دورکاری باعث تداخل کار با اوقات فراغت کارکنان دورکار نگردیده و سبب بروز احساس انزوای اجتماعی در میان آنان نشده است . بین میزان ارتباطات خانوادگی کارکنان دورکار با متغیرهای جنسیت ، تعداد فرزندان و تعداد روزهای دورکاری رابطه معنی دار وجود دارد. بین گرایش کارکنان دورکار به انجام شغل دوم با متغیرهای جنسیت ، تعداد روز دورکاری و میزان حقوق رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین بین بروز احساس انزوای اجتماعی در بین کارکنان دورکار با تعداد روزهای دورکاری و سابقه کار رابطه معنی دار وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
" آیا دورکاری بر میزان استرس های شغلی کارکنان دورکار تاثیر گذار است ؟ آیا دورکاری بر میزان ارتباطات خانوادگی کارکنان دورکار تاثیرگذار است ؟ آیا بین دورکاری و گرایش کارکنان دورکار به شغل دوم ارتباطی وجود دارد؟ آیا دورکاری باعث تداخل کار و اوقات فراغت کارکنان دورکار می شود؟ آیا دورکاری سبب بروز احساس انزوای اجتماعی در میان کارکنان دورکار می شود؟ موضوع دور کاری در سال ١٣٨٩ از سوی وزیر وقت کار و امور اجتماعی (قبل از ادغام با وزارتخانه های تعاون و رفاه ) به منظور کاهش هزینه ها، صرفه جویی در وقت ، جلوگیری از اتلاف انرژی ، افزایش زمان حضور کارکنان در منزل و جلوگیری از رفت و آمدهای غیر ضروری ، کاهش فساد اداری و...
به عبارت دیگر می توان گفت نتایج بدست آمده درخصوص تاثیر دورکاری بر کاهش استرس شغلی ، افزایش ارتباطات خانوادگی ، گرایش به شغل دوم ، تا حد بسیار زیادی موید نظریات برخی از متفکران مانند تافلر، کاراسک ، سایر مطالعات و دیدگاههای مولفین بود و درخصوص عدم تاثیردورکاری بر مولفه هایی مانند اوقات فراغت و نیز بروز احساس انزوای اجتماعی ، مورد تایید با نظریات برخی از نظریه پردازان از جمله مارکوزه نبود.
به منظور کنترل این امر و جهت جلوگیری از بروز احساس انزوای سازمانی ، برگزاری جلسات هماهنگی و دوره ای به منظور گردش اطلاعات و آگاهی کلیه کارکنان از اخبار و فعالیت های محل کار و مشارکت دورکاران در تصم یم گریی های اداری به منظور شخصیت دادن به آنان و افزایش تعلق خاطر به محل کار، امکان شرکت در کلاس های آموزشی ، داوطلبانه بودن پذیرش دورکاری ، توجه به ویژگی های شخصیتی کارکنان و نیز ماهیت شغل افراد مورد نظر قرار گیرد."