چکیده:
در جامعه سرمایه های مختلفی وجود دارد که هرکدام در تعامل با سایر سرمایه ها، جامعه را به سمت پیشرفت و توسعه سوق می دهد. سرمایه اجتماعی در واقع نیروی روابط افراد با یکدیگر حول محور جامعه می باشد. این سرمایه به دلیل ارتباط تنگاتنگی که با افراد به عنوان نیروهای بالقوه جامعه دارد بیشتر مورد توجه سیاستمداران و برنامه ریزان قرار می گیرد. چرا که به بار نشستن هر کدام از سرمایه ها بدون به حد اعلا رسیدن میزان سرمایه اجتماعی ناممکن خواهد بود. . آنچه در این میان مورد تاکید است نقش و تاثیر سرمایه اجتماعی در روند توسعه و پیشرفت جوامع با توجه به موثر بودن شاخص رفاه اجتماعی در این پروسه می باشد. که این مفاهیم به صورت متقابل و پیوسته در ارتباط با یکدیگرند. هدف مقاله حاضر تببین رابطه ای است که در آن رفاه اجتماعی و ابعاد آن در نقش متغیر مستقل و سرمایه اجتماعی در نقش متغیر وابسته تعریف شده اند. چهارچوب نظری پژوهش با استفاده از نظریات اندیشمندان مختلف چون دوتوکویل ، پاتنام ، فوکویاما، تیتموس ، و بوردیو تدوین شده است . روش تحقیق پیمایش و ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه دارای اعتبار و پایایی است . جامعه آماری تحقیق جمعیت بالای ١٥ سال شهر نجف آباد، تعداد نمونه ٣٨٤ نفر و روش تحقیق نمونه گیری سهمیه ای متناسب با حجم بر حسب متغیرهای جنس و گروه سنی بوده است . نتیجه مطالعه نشان داد که میزان رفاه اجتماعی و سرمایه اجتماعی پاسخگویان از حد متوسط ( مقدار ٣ از ٦ به عنوان میانگین ) بالاتر و تنها درصد کمی از آن ها در سطح ضعیف (کمتر از میانگین ٣) قرار داشته اند. و اینکه متغیر بعد عینی رفاه اجتماعی با ابعاد مختلف سرمایه اجتماعی اعتماد(٠٤٧:R)، مشارکت (٠٤٣:R) و همچنین بعد ذهنی رفاه اجتماعی با شاخص های سرمایه اجتماعی اعتماد(٠٤٩:R)، مشارکت (٠٢١:R) رابطه معنادار داشت ولی بین بعد آگاهی سرمایه اجتماعی با ابعاد رفاه اجتماعی رابطه ای دیده نشد.
خلاصه ماشینی:
"اجتماع گراها در باب سرمایه اجتماعی معتقدند سرمایه اجتماعی ذاتا خوب است و وجود آن همیشه تاثیر مثبتی بر رفاه اجتماعی(رفاه عینی و ذهنی)دارد و قطعا عضویت در یک اجتماع منسجم (مشارکت )، منافع (رفاه عینی و ذهنی)بسیاری در پی داردآنچه که از گفته اینان برداشت می شود همانطور که رفاه اجتماعی را موثر بر سرمایه اجتماعی می دانند در واقع اشاره به این مهم دارند که ابعاد مختلف سرمایه اجتماعی همچون آگاهی، اعتماد و مشارکت با رفاه عینی و ذهنی رابطه داشته و بر روی هم تاثیر گذار هستند و آزمون فرضیه و نتایج حاصل از آن مشخص نمود که رفاه عینی و ذهنی بر مشارکت و اعتماد به عنوان شاخص های سرمایه اجتماعی اثر داشته و با دیدگاه اجتماع گراها منطبق بوده است اما نتایج آزمون نشان داد که رفاه ذهنی و عینی بر آگاهی(سرمایه اجتماعی) اثر نداشته است بنابراین با دیدگاه اجتماع گراها هماهنگ نبوده است .
تیتموس رفاه اجتماعی(رفاه عینی و ذهنی)به یک سطح اخلاقی ارتقا داد و بر نقش آن ها در تحرک احساسات نوع دوستانه و ایجاد جامعه عادل و عاری از نگرانی می داند وی از نظریاتش می توان چنین برداشت نمود که یکی از ابعاد بهبود شرایط در جامعه و کاهش نگرانی با گسترش فرایندهای رفاهی را رشد شاخص های سرمایه اجتماعی می دانسته لذا پس با این تفسیر این دیدگاه نیز با نتایج آزمون تمام فرضیات فرعی این پژوهش منطبق بوده اما با این دیدگاه فرضیه تاثیر رفاه عینی و ذهنی بر آگاهی قابل تبیین نبوده است ."