چکیده:
با توجه به اهمیت پهنه های آبی و دمای سطح آنها در تامین رطوبت کشور، سری های زمانی دمای سطح آب دریاهای خزر، سیاه ، مدیترانه ، سرخ ، عمان و خلیج فارس در دوره ٢٠٠٨-١٨٥٤ (١٥٥ سال ) مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه از داده های دمای سطح آب بازسازی شده )ERSST( که به روشی تلفیقی از مقادیر واقعی شامل داده های دیده بانی شده توسط بویه های ثابت و شناور، ایستگاه های هواشناسی دریایی ثابت ، کشتی های اقیانوس شناسی ، کشتی های داوطلب ، سنجنده های ماهواره ای و روش های محاسباتی برای مناطق و دوره های فاقد داده در شبکه های منظم ٢i٢ درجه جغرافیایی تهیه می شوند، استفاده شده است . نتایج این تحقیق نشان می دهد که در دوره مورد مطالعه بیشترین آهنگ افزایش دمای سالانه به میزان ٠.٠٠٤٩ درجه سانتی گراد (٠.٥ درجه سانتی گراد در ١٠٠ سال ) در دریای عمان رخ داده است . پس از آن دریای سرخ ، خلیج فارس و دریای مدیترانه به
خلاصه ماشینی:
"با توجه به موارد فوق ، هدف این مطالعه بررسی روند احتمالی در افزایش دمای پهنه های آبی واقع در همسایگی ایران شامل دریاهای خزر، سیاه ، مدیترانه ، عمان و سرخ و همچنین خلیج فارس طی دوره ٢٠٠٨-١٨٥٤ و مقایسه آن با آهنگ افزایش دمای دهه های اخیر به تفکیک پهنه های آبی می باشد.
دریای سیاه که مرز مشترک آن با دریاهای آزاد و اقیانوس چندان زیاد نیست ، میزان افزایش آن بسیار کم و در حد ٤درجه سانتی گراد در ده هزار سال است و دریای خزر که هیچگونه ارتباطی با آب های آزاد ندارد، بر خلاف سایر پهنه های آبی ، میانگین دمای سطح آن در دوره ١٥٥ ساله (٢٠٠٨-١٨٥٤) به میزان ٤ درجه در ده هزار سال کاهش یافته است .
اگر هریک از منحنی های یادشده در محدوده اطمینان قرار گرفته باشند و تقاطعی نداشته ، یا به کرات تقاطع داشته باشند، بدون روند محسوب می شوند و تقاطع در این مواقع نشان از جهش در دمای سطح پهنه آبی دارد؛ اما تغییر ناگهانی در سری های آماری دریای عمان ، خلیج فارس ، دریای سرخ و دریای مدیترانه به ترتیب در سال های ١٩٥٤، ١٩٨١، ١٩٧٢ و ١٩٨٠ رخ داده است .
67 افزایشی معنی دار نیست - نتیجه گیری نتایج این تحقیق نشان می دهد که در دوره ١٥٥ ساله (٢٠٠٨-١٨٥٤)، به استثنای دریای خزر بـا رونـد دمـایی منفـی ضعیف و دریای سیاه با تغییر غیر قابل ملاحظه نسبت به دوره ١٩٩٠-١٩٦١، در سایر پهنه های آبـی میـانگین دمـای سالانه افزایش یافته است ."