چکیده:
امر به معروف و نهی از منکر دو واجب موکد کفایی است که در حوزه ی زندگی اجتماعی انسان تاثیری عمیق و گسترده دارد. بر این اساس ، هر کس به حسب توانایی موظف است واجبات را اقامه و از وقوع محرمات جلوگیری کند. این تکلیف اختصاص به صنف خاص ندارد و همه از جمله حکومت اسلامی مورد خطاب آیات و روایات هستند. در حوزه ی حجاب این ادله میتواند بهترین دلیل بر مسئولیت حکومت اسلامی باشد. در این مقاله ضمن بررسی واژه ی معروف و منکر و تطبیق آن با موضوع مورد بحث ، به شرایط و مراتب این فریضه در رابطه با حکومت اسلامی پرداخته شده که بیانگر گستره ی مسئولیت حکومت هم در حوزه ی فرهنگی و هم در حوزه ی جزایی است .
Give orders to good and forbidding the evil are two emphatic Kefayi Obligatories which effect deep and wide on the human social life. Based on this reasons، each according to his ability to perform his duties and is required to prevent the occurrence forbidden. And not allocated to special group. verses and hadith are addressed all، including the Islamic government. this reasons could be the best reason about the responsibility of the Islamic government about Hijab . In this paper، Meanwhile addressing the words "maroof" and "monkar" and its application to on the subject، we study the conditions and stages of this obligation in connection with the Islamic government which represents the extent of responsibility of the government in the cultural field and also the penal.
خلاصه ماشینی:
"شیخ طوسی و برخی دیگر بدون اینکه معنای معروف و منکر را بیاورند در هنگام بیان حکم امر به معروف و نهی از منکر، عنوان واجبات و مستحبات را برای معروف ، و محرمات و مکروهات را برای منکر به کار برده اند (الدیلمی ، ١٤١٤: ٢٦٣؛ طوسی ، ١٤١١: ٨٥٥؛ ابن براج الطرابلسی ، ١٤٠٦: ج ١، صص ٣٤٠ و ٣٤١)، اما فقهای بعدی به خصوص علامه حلی در تعریف آن دو آورده است : «المعروف هو کل فعل حسن اختص بوصف زائد علی حسنه اذا عرف فاعله ذلک او دل علیه و المنکر هو کل فعل قبیح عرف فاعله قبحه او دل علیه » (اسدی حلی ، ١٤٢٠: ج ٢، صص ٢٣٨ و ٢٣٩)؛ «معروف عبارت است از هر عمل نیکی که رجحانی زائد بر حسن خود دارد، اگر انجام دهنده به آن رجحان ، واقف باشد یا به آن راهنمایی شود و «منکر» هر عمل زشت و بدی است که انجام دهنده به قبح آن آگاه باشد یا به قبح آن راهنمایی شود».
البته مجلس شورای اسلامی با مطالعه ی کارشناسانه و سپس قانون گذاری در قالب دادن اختیارات و ضمانت اجراهای متناسب این مهم را محقق می کند؛ همچنین دولت بر مهیا نمودن فضای دینی با از بین بردن زمینه های اختلاط غیر ضروری در محیط های کاری و آموزشی و وضع و اجرای مقررات خاص در آن محیط ها، همچنین رفع موانع ازدواج و تسهیل و ترویج آن و نظارت بر تولید، واردات و عرضه ی البسه مبتذل و ناهمخوان با فرهنگ اسلامی و ملی و در نهایت وضع و اجرای قوانین جزایی و کیفری برای برخورد با اشخاص حقیقی که با توجه به قاعده ی الایسر فالایسر در مراتب امر به معروف همچنان بر منکر اصرار می ورزند و برخورد با اشخاص حقوقی که وظایف خود را در مورد ترویج حجاب انجام نمی دهند، موظف است ."