چکیده:
شرکتها به منظور محدود کردن برداشت نامطلوب سرمایهگذاران و ایجاد آگاهی در مورد چشم اندازهای آتی شرکت، ممکن است دست به افشای داوطلبانه بزنند. ارائهی اطلاعات داوطلبانه در مورد شناسایی، اندازهگیری و افشای اقلام حسابداری در صورتهای مالی باعث جذب سرمایهگذاران میشود و به طور مؤثری به بهبود وضعیت مالی و چهره مدیریتی شرکت کمک میکند. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین افشای داوطلبانه و عملکرد شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. نتایج براساس 80 شرکت در دوره زمانی 1381 تا 1390 نشان میدهد که رابطه معناداری بین افشای داوطلبانه با بازده داراییها و بازده حقوق صاحبان سهام وجود ندارد؛ اما رابطه مثبت معناداری بین افشای داوطلبانه و نمرات کارایی محاسبه شده به وسیله تکنیک تحلیل پوششی دادهها به عنوان معیار جامع عملکرد است.
To restrict undesirable investor’s perception and create awareness about future prospects، companies may make voluntary disclosure. Providing voluntary information about identification، measurement and disclosure of accounting numbers in financial statements lead to attract investors and effectively help to improve the company''s financial position and managerial popularity. The aim of this study is to investigate the relation between voluntary disclosure and performance of firms listed in Tehran Stock Exchange. Based on 80 companies information during 2002 to 2011، the results show that there is no significant relation between voluntary disclosure and return on assets and return on equity; but there is a significant positive relation between voluntary disclosure and efficiency scores calculated by Data Envelopment Analysis as a comprehensive measure of performance.
خلاصه ماشینی:
"نتایج براساس ٨٠ شرکت در دوره زمانی ١٣٨١ تا ١٣٩٠ نشان میدهد که رابطه معناداری بین افشای داوطلبانه با بازده داراییها و بازده حقوق صاحبان سهام وجود ندارد؛ اما رابطه مثبت معناداری بین افشای داوطلبانه و نمرات کارایی محاسبه شده به وسیله تکنیک تحلیل پوششی داده ها به عنوان معیار جامع عملکرد است .
یافته های بررسی ١٠٠ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران حاکی از آن است که بین افشــای اطلاعات مالی از طریق اینترنت (متغیر وابســته ) با اندازه ، اهرم و نوع صــنعت رابطه معناداری وجود دارد.
اما براساس آماره و سطح معناداری مربوط به آزمون T در نگاره (٩) ارتباط معنادار مثبتی بین سطح افشا و نمرات کارایی وجود دارد و این نشان میدهد شرکت هایی که افشای داوطلبانه بیشتری دارند از نظر معیار نمره کارایی وضـعیت بهتری را دارند.
همچنین مقدار آماره و سطح معناداری مربوط به آزمون T در نگاره های بالا بیانگر آن اســـت که رابطه اهرم مالی و اندازه شـــرکت با معیارهای عملکرد مالی در هر سه فرضیه مطرح شده منفی است .
نتیجه گیری نتایج حاصل از آزمون فرضیه های اول و دوم نشان میدهد بین افشای داوطلبانه و معیارهای بازده حقوق صاحبان سهام و بازده داراییها رابطه ای وجود ندارد.
نتیجه حاصل از آزمون فرضیه سوم بیانگر آن است که بین افشـــای داوطل بانه و نمرات کارایی مالی رابطه مثبت وجود دارد و این بدان معناســـت که شرکت های با سطح افشای بالا از نظر کارایی نمرات بالایی را به خود اختصاص داده اند."