چکیده:
با رشد و توسعه بازار سرمایه در ایران در نتیجه ورود سرمایهگذاران (شرکتها و اشخاص حقیقی)، بررسی متغیرهای اثرگذار بر تصمیمات سرمایهگذاران از اهمیت ویژه برخوردار است. از این رو، بررسی عوامل موثر بر ارزشگذاری و رفتار سرمایهگذاران در زمان عرضه عمومی اولیه سهام در این تحقیق مورد توجه قرار گرفته است. یکی از این عوامل اثر گذار، اقلام تعهدی اختیاری است. برای ارزیابی اثر «مدیریت سود قبل از عرضه عمومی اولیه» بر «ساختار مالکیت شرکتها پس از عرضه عمومی اولیه» از ویژگیهایی نظیر کیفیت اقلام تعهدی، جمع داراییها، رشد فروشها و اهرم مالی آن استفاده میشود. برای این منظور دادهای مربوط به 101 شرکت که بین سالهای 1379 تا 1389 عرضه اولیه داشتند را مورد بررسی قرار دادیم. نتایج نشان میدهد که اقلام تعهدی اختیاری قبل از عرضه اولیه توانایی توضیح دهندگی ساختار مالکیت شکل گرفته پس از عرضه را دارد اما معکوس آن برقرار نیست. به عبارت دیگر دلیلی برای رد رابطه مستقیم میان اقلام تعهدی اختیاری قبل از عرضه با ساختار مالکیت یافت نشد. از این رو از آنجا که، با افزایش مدیریت سود قبل از عرضه، درصد مالکیت نهادی افزایش یافته است، میتوان نتیجه گرفت که عوامل مهم دیگری به غیر از اقلام تعهدی اختیاری در تصمیمات سرمایهگذاران نهادی موثر است.
This paper examines factors effective on investors' behavior and valuation in IPOs. One of the factors is discretionary accruals. To test the effects of "earning management before IPO" and "ownership structure" after IPO، some variables such as accruals quality، total assets، sale growth and financial leverage have been used. The sample consists of 101 firms with IPO during the years 2000 to 2010. Results indicate that discretionary accruals before IPO has the explanatory power of ownership structure after IPO، but the reverse is not so. In other words، there is no evidence to reject the direct rejection between discretionary accruals before IPO and ownership structure after it. Thus، it can be concluded that since increase of earning management before IPO leads to increase of institutional ownership، some important factors other than discretionary accruals are effective on decision making of institutional investors.