چکیده:
سلامت یکی از مهمترین عوامل رشد اقتصادی قلمداد می گردد و از اینرو بهبود شاخصهای سلامت یکی از اهداف مهم دولتها برای رسیدن به توسعه یافتگی است. این در حالی است که سیاست گذاری در بخش سلامت نیازمند اطلاعاتی از ارزش خدمات این بخش، نتایج عملکردها، سهم بخش های دولتی و خصوصی از منابع و مصارف مالی سلامت و دریافت و پرداخت های اجزای هزینه ای در سطح ملی و بخشی می باشد. در این راستا حساب های ملی سلامت بدین منظور طراحی شد که ابزاری را جهت شناخت بهتر نظام سلامت و بهبود عملکرد آن برای سیاست گذاران و تصمیم گیران این حوزه فراهم آورد. این مقاله سعی نموده تا حسابهای ملی سلامت را طی دوره 90-1381 با تاکید بر دیدگاه اقتصادی مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهد و از این منظر کاستی های نظام سلامت را بررسی نماید.
خلاصه ماشینی:
"تفکیک هزینه های مستقیم سلامت با توجه به نوع کارکرد طی دوره (١٣٩٠-١٣٨١) حدود ٥ درصد هزینه های حوزه سلامت را هزینه های غیرمستقیم تشکیل می دهد که شامل موارد زیر است : - آموزش پزشکی و تعلیم کارکنان سلامت - هزینه های اداره و تهیه خدمات اجتماعی به صورت کمک زندگی - تحقیق و توسعه در زمینه سلامت - بهداشت محیط - هزینه های اداره و تهیه مزایای نقدی مربوط به تأمین سلامت -نظارت بر مواد غذایی ، آب آشامیدنی و نکات بهداشتی - سایر هزینه ها با توجه به ترکیب هزینه های غیرمستقیم ، به نظر می رسد جنس این هزینه ها به گونه ای است که بیشتر توسط دولت صورت می گیرد.
سهم هزینه های سلامت از تولیدناخالص داخلی طی دوره (١٣٩٠-١٣٨١) (درصد) نباید از نظر دور داشت که صرف هزینه بیشتر در بخش بهداشت و درمان لزوما به بهبود سلامت جامعه منتهی نمی شود و اعمال هزینه بیشتر در حوزه سلامت تنها در صورتی می تواند مفید باشد که به صورت سیستم خدمات سلامت مدیریت شده و بر اساس نیازها و تقاضاهای واقعی مردم طراحی گردد.
با توجه به رویکرد تأمین مالی نظام سلامت ، سهم بخش عمومی در این نظام (دولت داخلی و صندوق های تأمین اجتماعی ) طی دوره (١٣٩٠- ١٣٨١) حدود ٣٧ درصد است ؛ با این حال الگوی روشن و هدفمندی از نقطه نظر متأثر ساختن نظام سلامت در کشور مشاهده نمی شود و بودجه ریزی دولت در این حوزه به طور عمده بر افزودن درصدی بر هزینه های سال قبل در زیربخش های بودجه بنیان شده است ."