چکیده:
اعتماد از مفاهیم کلیدی در حوزه جامعه شناسی و یکی از ابعاد مهم سرمایه اجتماعی محسوب می شود و طرح اعتماد اجتماعی بیانگر توجه فزاینده به عوامل اجتماعی و نهادی در مطالعات توسعه است . مطالعاتی که عمدتا بر مؤلفه های اقتصادی تأکید داشته ، ولی در دهه های اخیر بیشتر به عوامل اجتماعی و فرهنگی توسعه معطوف گردیده است . با اهمیت یافتن اعتماد اجتماعی در جامعه معاصر به تدریج این مفهوم در نزد سیاست گذاران ، برنامه ریزان و دولت مردان نیز از جایگاه خاصی برخوردار شده تا جایی که سنجش اعتماد اجتماعی در قانون برنامه توسعه اقتصادی - اجتماعی کشور مورد توجه قرار گرفته است . چارچوب نظری این مقاله ، رویکردی تلفیقی مشتمل بر نظریه فرهنگ گرایی وبر، نظریه اقتصاد نهادی و نظریه پاتنام می باشد که از مفاهیم عمده آنها در این تحقیق استفاده شده است . هدف این پژوهش عبارت است از سنجش میزان اعتماد اجتماعی و مؤلفه های آن در شهر بیرجند و تبین ارتباط آن با اقدامات نهادی برای توسعه اقتاصدی. تحق یق حاضر با رویکرد کمی ، به روش پیمایشی و با ابزار پرسش نامه انجام شده است . با استفاده از فرمول کوکران ٤٠٠ نفر از مردم شهر بیرجند به عنوان نمونه انتخاب شده ، سپس به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای افراد واقع در سنین بین ١٥ تا ٦٤ سال ، مورد پرسش قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که ظرفیت بسیار بالایی از اعتماد اجتماعی و رابطه اش با اقدامات نهادی برای توسعه اقتصادی وجود دارد و نتایج نشان می دهد که تمامی این روابط معنی دار و مستقیم بوده و بیانگر این مهم که میزان آمادگی در جهت توسعه اقتصادی در منطقه در سطح بالایی می باشند.
خلاصه ماشینی:
"٢. به نظر می رسد اعتماد اجتماعی با مؤلفه های اقدامات نهادی برای توسعه اقتصادی (آمادگی برای سرمایه گذاری ، تبادل اطلاعات ، کارایی ، نوآوری ، کاهش هزینه ها و آمادگی برای پرداخت مالیات ) رابطه دارد.
000 ضریب همبستگی پیرسون جهت بررسی رابطه بین اعتماد اجتماعی و مؤلفه های اقدامات نهادی نشان می دهد که همان طور که در این جدول مشاهده می شود.
فرضیه دوم : به نظر می رسد بین اعتماد اجتماعی با مؤلفه های اقدامات نهادی برای توسعه اقتصادی (آمادگی برای سرمایه گذاری ، تبادل اطلاعات ، کارایی ، نوآوری ، کاهش هزینه ها وآمادگی برای پرداخت مالیات ) رابطه وجود دارد.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که میزان اعتماد اجتماعی در بیرجند بالاست که با نتایج طرح ملی سنجش سرمایه اجتماعی و اعتماد در ایران هم پوشانی دارد هم چنین اقدامات و آمادگی ها برای توسعه در بیرجند از میانگین فرضی بیشتر است .
سرانجام باید افزود، از آن جایی که در دیدگاه جامعه شناختی هر کنش گری عامل تغییر و توسعه نیت س مگر کش ن گری که قدرت تأثیرگذاری را داشته باشد و از آن جایی که نتایج پژوهش نشان می دهد رفتار اقتصادی کنش گران بیرجندی در اقداماتی هم چون آمادگی برای سرمایه گذاری و پس انداز و آمادگی برای پرداخت مالیات ، به دلیل وجود نظم و امنیت بالا و غنای فرهنگی مناسب در سطح بسیار بالایی است ، مدیران و دست اندرکاران امر توسعه در این شهر می بایست بسترها و تسهیلات لازم را جهت بهره برداری از این رفتار اقتصادی کنش گران فراهم نمایند."