چکیده:
مقدمه : با توجه به طولانیشدن عمر و افزایش جمعیت سالمندان ، رسیدگی به سلامت روانی سالمندان ، اهمیت خاصی یافته است و لزوم بررسی نقش مذهب ، به عنوان یک عامل درونی و بیرونی در سلامت روانی جمعیت حساس و رو به رشد سالمندان ، احساس میشود، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه جهت گیری مذهبی و سلامت روان در سالمندان ، انجام شد. روش : این مطالعه مقطعی بر روی ٣٨٩ نفر از سالمندان شهرستان بیرجند در سال ١٣٩٣ انجام شد. افراد با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای وارد مطالعه شدند و داده ها با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی ١ و پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت ،
خلاصه ماشینی:
"٦٥ سال بود و بر اساس نتایج مطالعه ، نمره جهت گیری مذهبی در افراد فاقد اختلال روانی به طور معنیداری بیشتر بود و بین جهت گیری مذهبی و سلامت روانی (٠٥٨٩-=r) و زیرمقیاس های آن شامل علائم جسمی (٠٦٠٥-=r)، اضطراب (٠٥٨٧-=r)، کارکرد اجتماعی (٠٤٨٤-=r) و افسردگی (٠٦٤٢-=r) ارتباط معنیداری وجود داشت (٠٠٠١<p).
با توجه به نتایج ضد و نقیض فوق و لزوم بررسی نقش مذهب ، به عنوان یک عامل درونی و بیرونی در سلامت روانی جمعیت حساس و رو به رشد سالمندان و وجود مطالعات اندک در این رابطه روی این جمعیت ، این مطالعه با هدف تعیین رابطه جهت گیری مذهبی و سلامت روان در سالمندان ، انجام شد.
در بررسی رابطه بین جهت گیری مذهبی و ابعاد سلامت روانی نیز ارتباط معنیداری مشاهده گردید که بیشترین همبستگی بین جهت گیری مذهبی با مقیاس افسردگی و خودکشی وجود داشت که با نتایج مطالعه جان بزرگی (١٣٨٦ ش .
) مقیاس سوم که بیانگر کارکرد اجتماعی و توانایی فرد در برخورد با مسائل روزمره است نیز همبستگی معنیداری با جهت گیری مذهبی داشت و افراد با جهت گیری مذهبی بیشتر و درونیتر، کارکرد اجتماعی بهتری داشتند که با نتایج مطالعات جان بزرگی (١٣٨٦ ش .
نتیجه گیری بر اساس نتایج این مطالعه بین جهت گیری مذهبی و سلامت روان در سالمندان ، ارتباط معنیداری وجود داشت و با افزایش جهت گیری مذهبی و درونیترشدن آن سلامت روانی سالمندان بهبود مییافت .
The aim of this study was to determine the relationship between religious orientation and mental health in older people."