چکیده:
هارولد پینتر به عنوان یکی از نماینده های تاثیرگذار تئاتر بریتانیا در قرن بیستم محسوب میگردد. 58اهمیت و سهم شگرف وی در تئاتر مدرن در یک ترمینولوژی تئاتریکال به نام "پینترسک " خلاصه شده است . گرچه نمایش نامه های پینتر از طرح های مینی مال و کاراکترهای محدود بهره مند هستند، اما دیالوگ ها پر از تنش های قدرتمند می باشند. قدرت ، تنها عنصر و المان مهم نمایش نامه های وی محسوب نمی شود و تمی تکرارشونده است که به شیوه های مختلف در نمایش نامه های او دیده می شود. مبارزه ها و کشمکش های قدرت بین کاراکترهای سلطه گر و تحت سلطه در نمایش نامه های او وجود دارد. با درنظر گرفتن تئوری گفتمان و قدرت میشل فوکو، فیلسوف فرانسوی ، این پژوهش یکی از نمایش نامه های نخستین پینتر، یعنی جشن تولد را از منظر روابط قدرت تحلیل میکند و استدلال میکند که کاراکترهای این نمایش ، میل قوی ای به قدرت دارند که آن ها را به تهدید دوروبرشان آگاه می سازد.علاوه بر این ، بازتاب قدرتی که در نمایش نامه جشن تولد به نمایش گذاشته می شود بعدها سیاست ضد هژمونی رادیکال پینتر در دوره ی اخیر را پیش بینی میکند.
خلاصه ماشینی:
"راجر کوپلند۲، از بین مفسرانی که زبان پینتر را به دلیل انعکاس واقع گرایانه و ریتم گفتار روزانه مورد تمجید قرار داده اند، میگوید: "هیچ نمایش نامه نویسی به اندازه پینتر، گوشی برای شنیدن درست شیوه گفتگوی مردم با یک دیگر نداشته است .
پینتر نه تنها جهان را به گونه ای به ابزورد ارایه می دهد و چشم اندازی تاریک برای انسان های مدرن طی شیوه دراماتیک اش به نمایش میگذارد، بلکه هم چنین انگیزه خلاقانه و نگرش سیاسی خود را نیز که همان "اعتراض به تسلط از طریق نمایش قدرت در نوشتارش است " را نیز بیان میکند.
سیلورستاین ۱۶ در کتاب هارولد پینتر و زبان قدرت فرهنگی، مطالعه موردی بسیار خوبی برای بررسی مجدد واکنش منتقدان به کارهای اولیه پینتر انتخاب میکند و اشاره میکند که "دینامیک قدرت بینافردی در نمایش نامه هایی چون اتاق و جشن تولد به طور ساختاری مشابه همان در درام های یک پیک برای راه و زبان پشت کوهی است .
آقای گلدبرگ لباس مو دوست دارین ؟ مگ : استنلی ، نظرت راجع به لباسم چیه ؟» (همان : ۷۷-۷۶) در پرده آخر، زمانی که نمایش نامه رو به اتمام است مگ به شوهرش که در جشن تولد حضور نداشته میگوید که او زیباترین زن آن مجلس بوده است ، حتی اگر هیچ کس به آن اشاره نکرده باشد.
در نمایش نامه جشن تولد قدرت و روابط قدرت به تصویر کشیده می شود و طبق نظریات فوکو درباره گفتمان قدرت ، در این اثر رابطه ای بین قدرت و جنسیت وجود دارد."