چکیده:
هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر کفایت اجتماعی بر بهبود عملکرد رفتاری دانش آموزان با ناتوانی یادگیری است.
روش: پژوهش حاضر، از نوع مطالعه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه آزمایش و کنترل میباشد. جامعه آماری عبارت است از کلیه دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری با 39 در شهرستان - میانگین سنی 01 سال که در سال تحصیلی 39 اهواز، در مراکز اختلال یادگیری خدمات دریافت میکردند. تعداد 91 دانشآموز انتخاب شده و در گروه آزمایش و کنترل به طور تصادفی تقسیم شدند. قبل از اجرای طرح، نسخه والد مقیاس درجه بندی گرشام و الیوت ) 0331 ( توسط والدین SSRS مهارت های اجتماعی پاسخ داده شد و پرسشنامه های راتر و همکاران ) 0391 ( برای سنجش سازگاری اجتماعی و پرسشنامه رایدل و همکاران ) 0331 ( برای سنجش کفایت اجتماعی توسط معلمان پاسخ داده شدند. دانشآموزان در 01 جلسه 91 دقیقه ای تحت آموزش برنامه کفایت اجتماعی قرار گرفتند. پس از اتمام آموزش، با زمان دهی یک ماهه با همان پرسش نامه ها از والدین و معلمان پس آزمون به عمل آمد.
یافته ها: در پس آزمون، تفاوت معنیداری در مهارتهای اجتماعی، مشکلات مشاهده شد. )p>1/ رفتاری، کفایت اجتماعی و سازگاری اجتماعی ) 10
نتیجه گیری: برنامه آموزشی مبتنی بر کفایت اجتماعی می تواند در بهبود عملکرد رفتاری دانشآموزان در مولفه های مهارتهای اجتماعی، مشکلات رفتاری، کفایت اجتماعی و سازگاری اجتماعی موثر باشد.
Objective: The aim of this study was to verify the impact of social competence on improvement behavioral performance of students with learning disorders.
Method: Current study is an experimental research with post-test and pre-test. Population of study includes all students with learning disability. Sample of study includes 30 students that were assigned randomly in two groups. First of all، the questionnaire of SSRS (social skills)، the questionnaire of Ratter (social adaptations) and the questionnaire of Raydael (social competence) were filled out by parents. All students in experimental group passed 10 sessions of social competence program. One month after training، all teachers and parents were asked to fill out the same questionnaire again.
Results: There was significant difference between experimental and control group in terms of social skills، behavioral problems، social competence and social adaptation (P<0.05).
Conclusion: It can be concluded that learning program based on social competence was cable to improve the students’ functions in the concept of social skills، behavioral problems، social competence and social adaptation.