چکیده:
پاره ای از اندیشمندان معاصر، از سر بـی مهـری بـه قـرآن نگریسـته انـد و کاربسـت آموزه های آن را در انحصار ملیت ، منطقه و عصر خاصی مـی داننـد. اینـان بـه تبـع چنین باوری ، جامعیت مورد اعتنای قرآن را نیز انکار می نمایند. نوشتار حاضر با توجه به آرای علامة طباطبایی ، از منظر درون دینی و با رویکـردی تحلیلـی کوشـیده اسـت ضمن بررسی مدلـول آیات مربوط به : جهانی بودن و جاودانگی قرآن ، جهانی بـودن و جاودانگی رسالت پیامبرص ، و جهانی و جاودانه بـودن قـرآن و رسـالت پیـامبرص ، به تبیین تلازم بین دو مقولة مهم جهانی و جاودانی بودن قرآن با جامعیـت آن بپـردازد. اهمیت این پژوهش ازآن رو است که بـا اثبـات مـدلول آیـات مربـوط ظبـه جهـانی و جاودانه بودن قرآن و رسالت پیامبررص ، ناگزیر تلازم آن با مقولة جامعیت اثبـات شـده ، قابل نفی و انکار نخواهد بود.
Some contemporary scholars have looked upon the Quran unkindly and to them، its teaching applications are exclusive to certain nations، regions and eras. Following such kind of belief، they ignore the comprehensiveness of the Quran. According to Allameh Tabatabaies viewpoints from an religion-based perspective and adopting an analytic approach، while this paper investigates the meaning of the verses related to universality and eternality of the Quran، universality and eternality of the prophets mission، universality and eternality of the Quran and the prophets mission، it explains the concomitant between the two important categories of universality and eternality of the Quran with its comprehensiveness. By proving the referents of the verses related to universality and eternity of the Quran and the Prophets mission، their concomitant with the category of comprehensiveness is proved and it is not deniable.
خلاصه ماشینی:
"حاصل آنکه ، از مجموع گفتار علامه در تبیین دلالت آیة مورد بحث و هم طـراز دانسـتن آن بـا آیـة ذکـر (تفسیر آیه به آیه )، چند نکته قابل استفاده است : الف ) عدم راه یافتن هیچ گونه نسخ و بطلانی به ساحت قرآن (نه در زمان نزول و نه در دوران پـس از آن تا روز قیامت )؛ ب ) عدم اختصاص قرآن به عصر و زمان نزول آن ؛ ج ) جهانی بودن و جاودانگی قرآن و آموزه های بلند آن ؛ د) جامعیت قرآن به دلیل هم طرازی آیة مورد بحث با آیة ذکر در دلالت (یکی از جهات هم طرازی دو آیة یادشده در دلالت ، اشتمال هر دو آیه بر صفت «ذکر» است ).
۴۰ ـ ۳۹) روشن است که علامه در تبیین آیة مورد بحث ، افزون بر بیان عمومیت رسالت پیامبرص و جهان شمولی دعوت و پیام قرآن ، به جامعیت آن نیز اشاره کرده ، جامعیت را شرط ضروری برای انذار مخاطبان عصر نـزول و دوران پس از آن تا روز قیامت به شمار آورده است .
۳. مدلول فراز دوم آیه (وک لتنؤذرک أم اؤلقرکی وک مکن ؤ حکوؤلهکا) علامه مدلول فراز دوم آیة مورد بحث را نیز از امارات و نشانه های از جانب خدا بودن قرآن دانسـته ، در تبیـین آن می نویسد: قرآن به طور کامل ، غرض و مقصود خداوند از خلقت عـالم را تـأمین مـی کنـد؛ زیـرا غـرض خداوند از نزول قرآن این بوده که بشر را به وسیلة وحی نازل شده از سوی خود انذار نموده ، به سعادت زندگی دنیا و آخـرت هـدایت کنـد [و قـرآن ـ در واقـع ـ ایفـاگر چنـین نقـش برجسته ای است ."