چکیده:
برنامهریزی آموزشی به عنوان دومین فرآیند از فرآیندهای آوزش درسازمانها،نقش بسزایی در اجرای آموزش اثربخش دارد. مدیران آموزش در بنگاههای اقتصادی وسازمانها بدنبال این هستند که چگونه دورههای آموزشی مشخص شده در فرآیند اول (نیازسنجی آموزشی)را به نحو احسن به اجرا گذارند تا بیشترین بهرهوری را از اجرای دورههای آموزشی کسب نمایند.برنامهریزی آموزشی Educational و Training کاملا متفاوت است.در این مقاله برنامهریزی آموزشی و مؤلفههای آن از دیدگاه Training مورد بررسی قرار گرفته و سپس با دیدگاه استاندارد(10015 ISO )مقایسه میشود.
خلاصه ماشینی:
"در هنگام انتخاب فراگیران بایستی به چهار مسأله زیر توجه شود: 1-چه کسی میتواند از این برنامه بهرهمند شود؟ 2-الزامات قانونی برنامه چیست؟ 3-آیا آموزش فوق اجباری است یا داوطلبانه؟ 4-آیا فراگیران متناسب با موقعیت سازمانیشان تفکیک بشوند و یا سطوح مختلف در یک کلاس آموزش ببیند؟ بدین منظور انجام عملیات زیر جهت انتخاب بهینه فراگیران و افزایش کیفیت دوره پیشنهاد میگردد: الف-نیازسنجی آموزشی جهت تعیین گروه تخصصی آموزشی ب-برگزاری پیش آزمون جهت تعیین سطح فراگیران روشها و فنون تدریس ارائه حضوری یا سخنرانی بحث گروهی حل مسأله روش پرسش و پاسخ مطالعه موردی( Case Study ) نمایش(ایفای نقش) بازدید میدانی یا گردش علمی ضمن خدمت-(گردش شغلی-آموزش کارگاهی،جانشینی موقت) آموزش به وسیله کامپیوتر( CAI ) آموزش برنامهای 1( PI ) استاد،شاگردی آموزش از راه دور 2( RETM ) آموزش الکترونیکی 3( E-L )به عنایت به نوع دوره آموزشی، یک و یا تلفیقی از روشهای فوق جهت تدریس استفاده میشود."