چکیده:
رشد سریع و گسترش افقی شهرها درایران شاید شدیدتر از بسیاری از کشورهای توسعهیافته و درحالتوسعه باشد چراکه این فرایند اکثر
شهرهای تاریخی ایران را از ساختار یکپارچه شهری محروم و آنها را در برابر مشکلات خاصی برای توسعه متعادل و متوازن قرار داده است.
علاوه بر این» بسیاری از اراضی» کاربریها و بافتهای قدیمی و فرسوده بهصورت دایر و بایر در داخل شهرها در کشاکش این توسعه
غیراصولی و شتابزده از جربان عمران و توسعه صحیح شهری بازمانده و اکنون بهغنوان بافتهای مسئلهدار شهری مطرح هستند. هدف انجام
این تحفیق «تحلیل الگوی گسترش فضایی- کالیدی شهر سفز و شناخت ظرفیتها و توانهای موجود و نهفته این شهر بویژه» در عرصه بافت-
های فرسوده در راستای توسعه درونی شهره است. تحقیق حاضر بهطور غالب با یک دید شناختی -اکتشافی در چهارچوبی توصیفی -تحلیلی
انجامشده است. دادههای موردنیاز به دو صورت اسنادی -کتابخانهای و میدانی جمع آوریشده است. اسناد و طرحهای توسعه شهری مهمترین
منبع دادهها و اطلاعات بوده است. از نرمافزارهای Global Mapper و Google Earth برای تدقیق موقعیت و تعیین مساحت پهنههای
توسخه درون بر 1318 هشیر ار وس الکری رشد شهرزی بر همپوشانی لابههای مس کر مار باششهیافتهای فرسوده شهر و تیه سای
نقشهها استفاده شده است. روند توسعه فیزیکی شهر سفز از سال ۱۳۳۵تاکنون نشان از توسعه فیزیکی ناموزون» پراکنده و بدون توجه لازم به
معیارهای شهرسازی و زیستمحیطی دارد. نتایج مدلهای به کاربرده شده (ضریب موران» مدل هلدرن و انتروپی شانون) گواه بر این مساله دارد.
نتایج این تحفیق نشان داد که شهر سفز دارای ظرفیتهای قابل توجهی برای توسعه از درون است به طوری که اراضی فهوهای مساحنی حدود
۵ مکتار و بافتهای فرسوده شهری (مرکزی,» مبانی و حاشیهای) حدود ۲۷۴ هکتار از محدوده شهر را به خود اختصاص دادهاند. بدین ترتیب
اراضی فهوهای حدود۴۳۶۳۲ نفر و یافتهای فرسوده شهری حدود ۴۳۵۵۵ نفر ظرفیت اسکان و پذبریش جمعیت را مازاد بر جمعیت کنونی
خود دارند. روشن است اپن وضع میتواند توسعه عمومی شهر راتا سال ۱۴۲۵ هدایت و در عرصههای کنونی شهر جذب نماید.