چکیده:
هدف تحقیق حاضر مقایسه میزان آدیپونکتین سرم و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق و لاغر و بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی بر این شاخص ها در مردان چاق بود؛ به همین منظور تعداد 24 نفر )16 نفر مرد چاق و 8 نفر مرد لاغر( از اساتید و کارکنان غیر فعال دانشگاه تربیت معلم سبزوار با دامنه سنی 35-48 سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. مردان چاق به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی یا گروه کنترل قرار گرفتند. از همه آزمودنی ها در حالت ناشتایی خون گیری به عمل آمد، سپس گروه های آزمایش به مدت سه ماه تحت تاثیر تمرینات مقاومتی قرار گرفتند. تمرینات مقاومتی به صورت دایره ای و در یازده ایستگاه انجام گرفت. برنامه تمرین یک جلسه شامل 4 ست )دایره( با 12 تکرار بیشینه در هر ایستگاه بود که با شدت 50-60% یک تکرار بیشینه (IRM) اجرا شد. تحلیل های آماری نشان داد که در حالت پایه، شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق به طور معنی داری بالاتر از مردان لاغر است (P<%5). غلظت آدیپونکتین سرم در مردان چاق به طور معنی داری کمتر از مردان لاغر است (P<%5). همچنین همبستگی منفی و معنی داری بین میزان آدیپونکتین سرم با درصد چربی بدن (r=0.60)، در کل آزمودنی ها مشاهده گردید. به علاوه، مشخص شد که تمرینات مقاومتی باعث کاهش معنی دار شاخص مقاومت به انسولین در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل چاق می گردد، ولی بر آدیپونکتین سرم تاثیر معنی داری ندارد. در مجموع از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که تمرینات مقاومتی باعث بهبود مقاومت به انسولین در مردان نسبتا چاق می گردد و این بهبود مربوط به آدیپونکتین نمی شود، مردان لاغر در مقایسه با مردان چاق از نظر مقاومت به انسولین و آدیپونکتین وضعیت مناسب تری دارند.
خلاصه ماشینی:
"نتیجه آزمون تعقیبی بن فرونی در رابطه با متغیرهای سن،قد،وزن،درصد چربی بدن،وزن بدون چربی بدن، BMI ،حداکثر توان هوازی، WHR ،هموگلوبن گلیکوزیله،قند خون،انسولین سرمی،شاخصهای مقاومت به انسولین و آدیپونکتین سرمی نشان داد که گروههای تمرین مقاومتی و کنترل چاق در این متغیرها با یکدیگر تفاوت معنیداری ندارند و از این نظر همگن میباشند(جدول 1).
جدول 1-شاخصهای فیزیکی،فیزیولوژیکی و بیو شیمیایی گروههای تجربی و کنترل قبل از تمرینات مقاومتی (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که آدیپونکتین سرمی در حالت پایه با درصد چربی بدن(001/0 P ،64/0- R )،شاخص توده بدن(001/0 P ،74/0- R ) WHR ،(020/0 P ،41/0- R )و مقاومت به انسولین(016/0 P ،41/0- R )ارتباط منفی و معنیداری دارد ولی با هموگلوبین گلیکوزیله قند خون ارتباط معنیداری نداشت.
در غیر این صورت تمرینات ورزشی نمیتواند غلظت آدیپونکتین گردش خون را افزایش دهد3ولی به هر حال ساز و کارهای تنظیم میان آدیپونکتین پلاسما توسط تغییرات وزن بدن هنوز نامشخص است(32)؛همچنین عنوان شده است که عملکرد آدیپونکتین برای افزایش عمل انسولین ناشی از کاهش وزن یک عامل کمک کننده است ولی در بهبود عمل انسولین ناشی از ورزش یک عامل کمک کننده نمیباشد.
در این تحقیق زیر گروههای آدیپونکتین و گیرندههای آن مورد اندازهگیری قرار نگرفت،زیرا اشکال مختلف از آدیپونکتین و گیرندههایش در انسانها و حیوانات شناسایی شده است که ممکن است عمل بیولوژیکی آدیپونکتین به طور نزدیکتری به سطوح این متغیرهای ساختاری به جای تام آدیپونکتین ارتباط داشته باشد(23)و ممکن است در اثر تمرینات مقاومتی این متغیرها تغییر کنند،به هر در این زمینه تحقیقات بیشتری بایستی انجام شود."