چکیده:
مقاله با الهام از تلقی «پسامدرن» هیدگر در خصوص زمانمندی اکستاتیک انسان (افعال انسان همواره محفوف به مؤلفههایی از سنخ زمان است که مجال فراروی او را فراهم میآورند) شأن تاریخی وجود او را تبیین میکند. هیدگر مرگ اندیشی را موجب رهایی انسان از بیخودی فرد منتشر و اصالت عزم وی میداند. چنین شرایطی به تنهایی متعلق عزم دازاین را با عرضهی گزیدهای از امکانات بهدست نمیدهد. برآوردن چنین مقصودی مستلزم رجوع آدمی به گذشتهی تاریخی خود است که در آن شمار قابل ملاحظهای از امکانها عرضه میشوند. اندیشههای فلسفی و چهرههای شاخص آن نیز به میراث فرهنگی دازاین تعلق دارند. آدمی در رجوع به میراث گذشته، قهرمانان خود را تکرار میکند. «ایرانی» نیز میتواند به امکانات دازاین ایرانی در گذشتهی حکمی و فلسفیاش بنگرد. در نگاه اصیل به تاریخ، آنچه را دازاین به انجام رسانده یا نرسانده، (Wirklichkeit) مد نظر نیست بلکه امکانات (Möglichkeiten) منتخب دازاین، آنچه را که میتوانست برگزیند و نکرد و سرانجام آن دسته از امکاناتی را که هنوز برجاست، پیش چشم میآوریم. بزرگان اندیشهی میراث حکمی ما؛ ابنسینا، سهرودی، ملاصدرا، زکریای رازی، ابوریحان بیرونی، ابن رشد و نظایر آنها بر حسب مقتضیات وجودی در زمانه و تاریخی ظاهر شدهاند که اینگ گذشتهی ما را ساخته است. با درک زمان و روزگار آنان میتوانیم به خوبی تفاوت بین روزگار سنت خودمان را با شرایط مدرن و پسامدرن درک کنیم. توجه و فهمی که با رجوع به امکانات مکمون در آن شاید بتوان راهی به رهایی از مابعدالطبیعهی غربی و وجوه مختلف آن که هیدگر با عنوان محتاطانهی متفکری پسامدرن در شمار منادیان آن قرار دارد، باز کرد.
خلاصه ماشینی:
واژگان کلیدی : تاریخ ، زمان ، زمان مندی دازاین ، حکمت و فلسفه ی اسلامی ، امکان های تاریخی ١ مقدمه : هیدگر قوام بینادین دازاین را در-عالم -بودن In-der-Welt-sein می داند (بند ١٢)١ و آن را به طور خلاصه با در-بودن In-Sein بیان می کند (همان ).
هیدگر سپس با تحلیل حال و هوای خوف به این جا راه می برد که دازاین برای تحقق بخشیدن به توان بود اخص خود آزاد است (انتهای بند ٤٣) و این بدان جهت است که دازاین در خوف مترصد کوششی برای تهیاء نیست و نگاهش متوجه چیزهای درون عالم نیست بلکه نوعی تعالی می یابد: «این منفرد ساختن دقیقا آن چیزی است که توسل دازاین را به شاکله های از دیرباز آشنا و رسوم جاری ناممکن می کند: تفریدی که به سبب خوف حاصل می شود (خود-) گشودگی (-selbst) Erschliessung منحصربه فردی را برای دازاین رقم می زند: تفرید «دازاین را از دست درافتادگی پس می گیرد و بر او عیان می سازد که اصالت و نااصالت از امکان های وجود او است » (١٩١).
٢-٢ زمان مندی و اهتمام تحقق خود وحدانی برای دازاین هنگامی میسر است که از قابلیت ویژه ی مرور کردن کل زندگی خود در هر لحظه برخوردار باشد بدین معنی که به جانب مرگ خود پیش دوی کند، به تولد خود بازگردد و بار دیگر به قلمرو حال خود وارد آید.