چکیده:
امنیت ملی یکی از مقولات اساسی و بنیادین هر جامعه سیاسی و دولت است که نحوه نگرش برای انسجام و قوام ان در بین دولت ها متفاوت می باشد. در دنیای امروز تصمیم گیری های متولیان قدرت در بعد ملی و بین المللی می تواند تاثیر بسزایی در امنیت ملی واحدهای سیاسی بر جای گذارد. به عبارتی ارتقاء و ارتفاع دادن به منافع ملی موجبات بیشتر تامین امنیت ملی را فراهم می اورد. امنیت ملی در تعامل با امنیت بین المللی قابل توصیف است بطوری که این دو لازم و ملزوم همدیگرند. در پژوهش حاضر سعی شده با توجه به اهمیت فناوری (قدرت) هسته ای و نیز تلاش های جمهوری اسلامی ایران برای دستیابی به انرژی هسته ای متعاقب با آن فرصت ها و یا چالش های ناشی از تصمیم گیرها و تصمی سازی های مسوولان را که می تواند برای ایران در تامین امنیت ملی و یا محدود کردن منافع ملی ایران نقش آفرینی کند مورد بررسی قرار گیرد.
Security and its maintenance by various ways has been the most important goal of all political unites throughout history. Achieving this goal requires collective effort of international community. Nowadays achieving national security has assumed priority over public policies. In fact، national security is defined within and in term of international security structure. Hence، achieving its vital goals as important as nuclear program، states must proceed within the laws of International Atomic Energy Agency and the norms of international community. The failure of obtaining an international consensus on such major policy decision makings may eventually lead to national security threat against the states pursuing policies of international concern.
خلاصه ماشینی:
در این پژوهش سعی شده با توجه به اهمیت فناوری (قـدرت ) هسـته ای و نیز تلاش های جمهوری اسلامی ایران برای دستیابی به انرژی هسته ای متعاقب با آن فرصت هـا و یا چالش های ناشی از تصمیم گیرها و تصمیم سازیهای مسؤولان را که میتواند بـرای ایـران در تامین امنیت ملی و یا محدود کردن منافع ملی ایران نقش آفرینی کند، مورد بررسـی قـرار گیرد.
بـا توجـه بـه فرضـیه تحقیق ، سوال اصلی این پژوهش این خواهد بود که آیا فقدان عقلانیت و خرد و آینده نگـری در تصمیم گیریهای کلان مدیریتی مربوط به برنامه هسته ای کشور در سطح ملی موجب متحمـل شدن این گونه فشارها و خسران های ملی گشته است ؟ اما در زمینه پیشینه پـژوهش بایـد ذکـر شود که اکثر کتب و مقالاتی که به این مورد پرداخته اند بیشتر به نقش تقابلی نظام بـین المللـی در سطح کلان با جمهوری اسلامی ایـران کـه پیگیـر برنامـه هسـته ای صـلح آمیزاسـت ، توجـه داشته اند.
همچنین امیر ساجدی در مقاله ای با عنوان «ایران هسته ای و امنیت منطقـه ای» بـه ایـن موضوع پرداخته است که با توجه به پتانسیل های ایران برای تبدیل شدن به یک قدرت منطقـه ای و نیز تلاش های ایران برای دستیابی به دانش فنـاوری هسـته ای و بـدنبال تبلیغـات منفـی غرب در مورد برنامه هسته ای ایران ، نزدیک شدن و برقرای رابطـه حسـنه بـا کشـورهای خلـیج فارس و اجماع با آن ها برای رسیدن به یک امنیت دسته جمعی ضـرورت دارد و متعاقـب بـا آن همکاریهای بیشتر و شفاف تر جمهوری اسلامی ایران بـا آژانـس بـین المللـی انـرژی اتمـی در راستای بی اثر نمودن تبلیغات را گوشزد میکند.