چکیده:
این مقاله نابرابریهای درون شهری را در سـطح نـواحی شـهر تهـران بـر اسـاس شـاخص هـای کیفیـت مسـکن موردبررسی قرار میدهد. با استفاده از داده های حاصل از سرشماری سال ١٣٩٠، رویکرد تحلیـل اکتشـافی داده هـای مکانی برای بررسی خودهمبستگی و ناهمگنی مکانی مورداستفاده قرارگرفته است . نتایج به دست آمده نشان مـیدهـد که خودهمبستگی مکانی و ناهمگنی مکانی و به دنبال آن نابرابری درون شهری در توزیع مکانی شاخص های کیفیـت مسکن در سطح نواحی شهر تهران وجود دارد. روش شناسی ارائه شده در ایـن مطالعـه مـیتوانـد بـه منظـور بررسـی شاخص های مختلف شهری با هدف دستیابی به نتایج قابل اطمینان ، بر اساس آزمون های آماری مکانی و آشکارسازی مکان های نیازمند به توجه بیشتر، مورد استفاده برنامه ریزان و سیاست گذاران شهری قرار گیرد.
In this paper we use spatial analysis techniques to assess intra-urban inequality based on Quality of Housing (QoH) indicators in Tehran city. Using district-level data، we apply Exploratory Spatial Data Analysis (ESDA) methods that account for spatial effects، that is، spatial autocorrelation and spatial heterogeneity. Results show that spatial autocorrelation and spatial heterogeneity are detected in the spatial distribution of housing quality in Tehran city، and therefore intra-urban inequalities exist with respect to QoH indicators. The ESDA methods described in this study can be adopted by planners to examine different variables، leading to more reliable results based on statistical tests and revealing، more precisely، locations that require more/less attention.
خلاصه ماشینی:
"توزیع مکانی شاخص های کیفیت مسکن در شهر تهران : رویکرد تحلیل اکتشافی داده های مکانی کرامت الله زیاری ١، حسین منصوریان ٢*، راضیه حیدریان محمدآبادی 3 ١- استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه تهران ، تهران ، ایران ٢- عضو هیات علمی دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران ، تهران ، ایران ٣- دانشجوی کارشناسی ارشد توسعه و برنامه ریزی اقتصادی، دانشگاه رازی کرمانشاه ، کرمانشاه ، ایران چکیده این مقاله نابرابریهای درون شهری را در سـطح نـواحی شـهر تهـران بـر اسـاس شـاخص هـای کیفیـت مسـکن موردبررسی قرار میدهد.
در این مطالعه ، رویکرد تحلیل اکتشافی داده های مکانی برای تحلیل نابرابریهای درون شهری بر اساس شاخص - های کیفیت مسکن در سطح نواحی شهر تهران مورداستفاده قرارگرفته اسـت .
رویکرد تحلیل اکتشافی داده های مکانی بـه منظـور بررسی توزیع مکانی ابعاد و شاخص نهایی کیفیت مسکن در سطح نواحی شهر تهران بکار گرفته شده اسـت .
بااین وجود، آماره s I,Moran میتواند این سؤالات اساسی را ایجاد کند: آیا خوشه های مکانی محلی از ارزش هـای بالا یا پایین وجود دارد؟ کدام نواحی سهم بیشتری در خودهمبستگی مکانی کلی دارند؟ و اینکه تا چه اندازه ارزیابی کلی از خودهمبستگی مکانی، بی قاعدگیهای مکانی را پنهان میسازد (١٧٧-١٧٦ :٢٠٠٣ ,Gallo and Ertur).
نتایج حاصل از خودهمبستگی مکانی بر اساس آماره موران و بـا اسـتفاده از مـاتریس وزن مکـانی کـوین نشـان میدهد که توزیع مکانی شاخص های کیفیت مسکن در سطح نواحی شهر تهران دارای خودهمبستگی مکـانی مثبـت معنادار و قوی است ."