چکیده:
مسیحیان اولیه جز کتاب مقدس یهودی، کتاب مقدس دیگری نداشتند. رسولان و آبای رسول، برای تبیین سیرة حضرت عیسی و باورهای اولیه مسیحی، دست به نگارش زدند. هرچند آنان این نوشتهها را به عنوان متن مقدس ننوشتند، اما به مرور اعتبار و قداست پیدا کردند. اختلافنظر در برخی نوشتهها و ظهور نوشتههای گنوسی، موجب پدید آمدن نزاعهای الهیاتی شد و کلیسا را بر آن داشت تا کتابهای رسمی و قانونی را معلوم کند. در روند قانونیسازی، نوشتههای معتبر و رسولی از نوشتههای غیرمعتبر یا غیررسولی جدا شدند و کلیسا با به کارگیری برخی معیارها، کتابهای رسمی یا قانونی عهد جدید را مشخص کرد. این پژوهش برآن است تا با استفاده از روش تحلیل تاریخی، علاوه بر بررسی عوامل و زمینههای قانونیسازی، معیارهای قانونیسازی را بررسی کند. معیارهای قانونیسازی عبارتند از: سنت رسولی، راستکیشی، قدمت، مورد استفاده قرار گرفتن، سازگاری با باورهای رایج کلیسا و الهام.به یک اعتبار، «سنتگرایی» همزاد تاریخ بشر است؛ زیرا طبق ادعای سنتگرایان، همة سنتهای بزرگ جهان منشأ مشترک دارند. یکی از موضوعات مهم مورد بحث سنتگرایان در دیدگاه خود در باب هنر که به آن میپردازند، تعریف و تبیین مفاهیمی همچون «هنر سنتی»، «هنر مقدس» و «هنر دینی» است. بررسی این مفاهیم در فهم نظریة سنتگرایان در باب هنر، اهمیت بسزایی دارد. این مقاله با روش گردآوری اسنادی و تحلیل محتوا، پس از تبیین این مفاهیم، آنها را به نقد میکشد. نتایج این پژوهش نشان میدهد که هنر مقدس، بخشی از هنر سنتی است که با مناسک دین، به طور مستقیم در ارتباط است، اما هنر دینی به واسطة اختلاف در صورت، در زمرة هنر سنتی قرار نمیگیرد. دیدگاه سنتگرایی در باب هنرهای سنتی، مقدس و دینی، با انتقادهایی روبهرو است که نهتنها نظریة هنر سنتگرایان را با مشکل مواجه میسازد، بلکه بیانگر مخدوش بودن برخی از مبانی نظری ایشان است
The early Christians had no holy book except the Jewish Bible. Apostles and Apostolic Fathers wrote down and explained the the teachings of Jesus Christ and early Christian's beliefs. Although their writings were not intended to have a holy property، they gradually gained Authenticity and sanctity. The differences in some texts and also the rise of gnostic writings have caused theological disputes and accordingly the church determined which of these writings are canonical. In the process of canonization، the authentic and Apostolic writings were separated from pseudonymous writings، and the church، used certain criteria to recognize the canonical books of the New Testament. Using historical analysis، this research aims at investigating the influences، context and criteria of canonization. The criteria of canonization include: Apostolicity، orthodoxy، Antiquity، Use، Adaptability with the common belief of the church and inspiration.
خلاصه ماشینی:
"آیا پیش از تدوین نهایی عهد جدید، مسیحیان کتاب مقدسی در اختیار داشتند؟ با چه معیارهایی، برخی از نوشتههای اولیه مسیحی پیش از آنکه قانونی شوند، قداست و مقبولیت کسب کردند؟ کتاب مقدس یهودی اولین متن مقدس مسیحیان اولیه از همان آغاز کلیسا، کتاب مقدس یهودی، که کتاب مقدس یهودیان محسوب میشد، به عنوان کتاب مقدس مسیحیان نیز مورد استفاده قرار میگرفت.
تدوین قانون عهد جدید، به دلیل به رسمیت شناختن و استفاده از نوشتههای مسیحی، به عنوان متون معتبر در عبادت و آموزش کلیساها و در نتیجه به رسمیت شناختن این نوشتهها به عنوان متن مقدس بود که هر دو اقدام، در قرن دوم میلادی صورت گرفت.
به عبارت دیگر، فرایند تدوین قانون در اواخر قرن دوم شروع شد، اما مجموعهای ثابت از کتابهای عهد جدید و عهدقدیم، که شامل کتاب مقدس مسیحی بود، در قرن چهارم و پنجم میلادی درکنار هم قرار گرفت؛ نوشتههایی که کتاب مقدس شامل آنها میشد؛ همانهایی بودند که پیشتر در مراسم عبادی و آیینی کلیساها و نیازهای تبلیغی مورد پذیرش قرار گرفته بودند.
معیارهای قانونیسازی مرحله نهایی پس از مقدس شمردن برخی نوشتههای مسیحی و کاربرد آنها به عنوان متن مقدس، در کنار متون یهودی، انتخاب برخی نوشتهها و کنار گذاشتن برخی دیگر از فهرست عهد جدید بود.
نوشتهها و گروههایی که عقایدشان با این باورها متناسب نبود، همانند انجیل پطرس، که حاوی باورهای وجهانگارانه بود و بر اساس آن جسم مادی عیسی نفی میشد و یک اعتقاد گنوسی بهشمار میرفت و نوشتههای گنوسیان، که به وجود دو خدا معتقد بودند، در قانون عهد جدید قرار نگرفتند (اسماعیلپور، 1387، ص."