چکیده:
یکی از منابع عرفان مسیحی کتاب مقدس است. در عهد قدیم، مواجهه مستقیم و هم صحبتی با خدا، تحقق معجزات و به طورکلی مشارکت خداوند در تاریخ بشریت، مورد توجه عارفان مسیحی از صدر اول مسیحیت بوده است. در عهد جدید و در اناجیل همنوا، هدف سیر انسان وصول به ملکوت ترسیم شده و راه رسیدن به این هدف، در انکار نفس و تبعیت از عیسی علیه السلام دانسته شده است. در انجیل یوحنا جایگاه عیسی علیه السلام به عنوان طریق کمال برجسته تر بیان شده است. در این انجیل، عیسی علیه السلام کلمه خدا، مقدم بر خلقت همه مخلوقات و واسطه در آفرینش است و وصول به کمال انسان ها نیز جز از تشبه و اتحاد با او میسر نیست. در این انجیل، راه وصول به عیسی عبادت و رعایت احکام بیان شده است. اما پولس، با تقویت جایگاه عیسی مسیح، که بسیار مورد توجه برخی عارفان بعد از وی واقع شد، حیات حقیقی انسان را در ارتباط و اتحاد با عیسی معرفی می کند. در این مسیر، برخلاف تعالیم روشن عیسی علیه السلام ، حتی رعایت احکام و شریعت هم بی اثر شمرده می شود.
The Bible is one of the sources of Christian mysticism. In the Old Testament، the direct meeting and conversation with God، realization of miracles and، generally، God’s contribution to the human history have been the concern of Christian gnostics since early Christianity. According to the New Testament and Synoptic Gospels، the goal of human’s spiritual journey is reaching the angelic world، and this goal is achieved by means of self-denial and adherence to Jesus Christ. In John’s Gospel، the position of Jesus Christ is clearly highlighted as the path to perfection. In this Gospel، Jesus، Logos is prior to the creation of all creations and is the medium of creation، and human perfection is unattainable without being like him and uniting with him. According to this Gospel، unity with Jesus can be achieved through worship and observance of religious laws. Saint Paul holds that strengthening the position of Jesus Christ، which was given special attention by some mystics who came after him، contributes to the real life of man with regard to union with Jesus. According to him، even observance of religious injunctions and divine law is considered ineffective، and this does not conform with the clear teachings of the Christ.
خلاصه ماشینی:
"برای تحقق این هدف، ابتدا عناصر عرفانی کتاب مقدس را به عنوان منبعی که عارفان مسیحی بدان توجه داشتهاند، بررسی میکنیم و نشانههایی از عرفان، به معنای تجارب سلوکی و معرفتی، در مواجهة مستقیم با خداوند را در عهد قدیم و سپس به تفکیک در اناجیل همنوا، انجیل یوحنا و رسالههای پولس مورد توجه قرار میدهیم.
اگرچه در اناجیل همنوا، در عباراتی هدف تبلیغ عیسی( و غایت کمالی انسان، وصول به ملکوت خداوند بیان شده است (متی 6: 33؛ مرقس 1: 15؛ لوقا 4: 43)، اما ما در بحث اناجیل همنوا، تمرکز خود را در تبیین عارفانه و سالکانهای اختصاص میدهیم که بسیار مورد توجه عارفان مسیحی قرار گرفته است (ر.
این مبارزه، علاوه بر اینکه در مقابل بدن و نفس آدمی است، در مقابل شیطان و وسوسههای دنیا نیز هست (دوم قرنتیان 11:3؛ افسسیان 6: 17ـ11)، چنانکه پولس خود چنین شعار میدهد که «حاشا که من فخر کنم جز از صلیب خداوند ما عیسی مسیح که بهوسیلة او دنیا برای من مصلوب شد و من برای دنیا» (غلاطیان 6: 14).
وی بر آن است که انسان با وساطت عیسی و اتحاد با او، از جسم رها شده حیاتی معنوی خواهد داشت؛ این حیات معنوی حیاتی دائمی است که مرگی در آن راه ندارد و خود انسانیتی جدید را برای انسان رقم میزند و رعایت شریعت برای انسان جدید، که با محبت به عیسی به هدف نائل شده است، بیمعنا خواهد بود."