چکیده:
یکی از روابط آسیب زا و مخربی که جامعه ما را تهدید می کند، رابطه پنهانی و ناسالم بین دو جنس مخالف است. از دیدگاه دین مقدس اسلام، زنان و مردان در جامعه می توانند با رعایت حدود شرعی با یکدیگر برخورد و تعامل داشته باشند و در عین حال، حریم یکدیگر، حیا و عفت خود را نیز حفظ کنند و از روابط پنهانی خودداری کنند. هدف پژوهش حاضر که به روش توصیفی ـ تحلیلی صورت گرفته، بیان آسیب های اخلاقی روابط پنهانی بین پسر و دختر و دلایل مخالفت دین مقدس اسلام با این گونه دوستی هاست و راه کارهای پیش گیری و برون رفت از این معضل اجتماعی را مطرح می کند. یافته های تحقیق نشان می دهد که افزایش بی اعتمادی و سوءظن، فروپاشی خانواده، احساس گناه، تاخیر در ازدواج، بی عفتی و آبروریزی، سلب کرامت انسانی و تسلط شیطان، از مهم ترین آسیب های روابط پنهانی دختر و پسر می باشد.
خلاصه ماشینی:
"4. افزایش بی اعتمادی و سوءظن افرادی که به واسطه آشنایی در خیابان یا محیط های دانشگاهی و ایجاد علاقه و دوستی بین آنها، روابط پنهانی دارند و این رابطه بعدا منجر به ازدواج می شود، به مرور زمان اعتماد خود را نسبت به یکدیگر از دست می دهند؛ زیرا با خود می گویند: ممکن است همسرم که به راحتی با من ارتباط برقرار کرده است، قبلا با دیگری نیز دوست شده باشد.
اگر به جای مهر و محبت و انس، خشکی و سردی و خشونت بر فضای خانواده حاکم باشد و ضوابط اخلاقی و حدود اجتماعی، با بیانی روشن و منطقی برای افراد تبیین نشود، بدیهی است جوان آن خانواده، به دنبال راه فرار می گردد و دیگر به جوانب منفی آن توجه نمی کند؛ به ویژه جوانی که نیاز به ازدواج را در خود احساس کرده، اما همراهی و همدلی را در خانواده نمی بیند، با تنفری که از جو حاکم احساس می کند، خواه ناخواه به سوی روابط پنهان کشیده می شود.
نتیجه گیری نتایجی که از این تحقیق به دست آمد نشان می دهد لازمه خوشبختی و سعادت انسان در دو جهان، برقراری روابط بر اساس دستور دین مبین اسلام می باشد؛ در غیر این صورت، در برقراری روابط غیرمتعارف و پنهانی میان دختر و پسر، آسیب های اخلاقی متوجه هر دو جنس می شود، اما دامنه و شدت آن در دختران در مقایسه با پسران به مراتب بیشتر می باشد."