چکیده:
وحی عبارت است از تفهیم سریع، رمزی و نهانی حقایق و معارفی از جانب خداوند به برخی از بندگان برگزیده خویش که از طرقی غیر از راه های شناخته شده معرفت همانند شیوه های حسی، تجربی، عقلی و کشف و شهود عرفانی به دست می آید. در نظر متکلمان مسلمان، وحی پدیده ای است که تکامل بشر بدان بستگی داشته و همچنین برای حفظ و بقای نوع انسانی و جلوگیری از فساد و ظلم و هرج و مرج و اختلال نظام معاش زندگی انسان از اهمیت بی بدیلی برخوردار است. ازاین رو، لزوم و ضرورت دارد، چنان که قرآن کریم و روایات معصومان: نیز بر اهمیت، ضرورت و جایگاه وحی تاکید دارند. این پژوهش به روش توصیفی ـ تحلیلی، درصدد اثبات لزوم و ضرورت وحی از منظر اندیشمندان مسلمان به ویژه متکلمان اسلامی است. ازاین رو، هیچ وجهی برای انکار آن باقی نمی ماند و با وجود عقل نیز لزوم و ضرورت وحی مورد خدشه واقع نمی شود، بلکه عقل نقش تاییدکننده برای وحی و نبوت را ایفا می کند.
خلاصه ماشینی:
"اهمیت و ضرورت این نوشتار به خاطر پاسخ به پرسش اصلی ضرورت وحی در اندیشه متکلمان مسلمان است که با دلایل گوناگونی با طرح پرسش های فرعی از چگونگی دلالت هریک از سؤالات مقتضای اصل هدایت عمومی، لزوم حفظ و بقای نوع بشر و قاعده لطف و برخی از آیات قرآن کریم و احادیث معصومان علیهم السلامتبیین دلالت آنها پذیرفته و با تقریری نوین به اثبات ضرورت وحی پرداخته و ثابت کرده است که عاملی غیر از طریق فطرت و درون انسان باید خطوط اصلی سعادت بشر را در تمام ابعاد مادی، معنوی، دنیوی و آخرتی ترسیم کند و آن، تنها راه وحی و قانون و شریعت الهی است و عقل به دلیل مواجه بودن با محدودیت نمی تواند جایگزین وحی شود.
چنان که ملاحظه می شود، در این دو حدیث، به ویژه در حدیث دوم، درباره ضرورت وحی سخن به میان آمده و روشن شده است که بیان راه سعادت و مصالح بندگان و نشان دادن طریق ضلالت، تنها از سوی پیامبران الهی امکان پذیر است که آنان با تأییدات الهی از رهگذر وحی به چنین مقام و مرتبه ای نایل و از سوی خداوند حکیم و علیم و دانا به حکمت و متانت تأیید می شوند تا انسان ها راه را از چاه تشخیص داده و در مسیر هدایت الهی به قله های بلند ترقی و کمال انسانیت واصل گردند."