چکیده:
این مقاله با در نظر گرفتن اهمیت عملیات حفظ صلح سازمان ملل متحد به عنوان ابزاری برای امنیت بین المللی و سیاست خارجی قدرت های بزرگ ، به دنبال فهم و بررسی چگونگی نقش آفرینی قدرت های بزرگ در چارچوب شورای امنیت به عنوان رکن اجرایی سازمان ملل متحد و مسئول اولیه حفظ صلح و امنیت بین المللی از طریق عملیات حفظ صلح است . از این رو مقاله به چگونگی ایفای نقش اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد در منازعات داخلی پس از جنگ سرد می پردازد. برای پاسخ به این سوال ، ابتدا چارچوب مفهومی عملیات حفظ صلح سازمان ملل متحد و نقش شورای امنیت در عملیات حفظ صلح بررسی و سپس با تشریح دیدگاه یکایک اعضای دائم شورای امنیت درباره عملیات حفظ صلح و بیان اهمیت آن برای هر یک از اعضای دائم شورا، به این مسئله توجه می شود که بین عملیات حفظ صلح و امنیت بین المللی قدرت های بزرگ رابطه ای انکارناپذیر و ناگسستنی وجود دارد؛ به گونه ای که می توان گفت عملیات حفظ صلح جایگزینی برای امنیت دسته جمعی است که سازمان ملل متحد بر پایه آن تاسیس شده است . اما از ابتدای تاسیس این سازمان ، رقابت بین قدرت های بزرگ ، توانایی سازمان ملل متحد را در تحقق اقدامات امنیت دسته جمعی با چالش مواجه کرد؛ بدین نحو که قدرت های بزرگ تمایلی به برداشتن گام هایی برای عملیات حفظ صلحی که خارج از حوزه منافع آنها باشد، ندارند و حتی در مواردی بدون رضایت قدرت های بزرگ ، هیچ گونه حفظ صلحی وجود ندارد.
خلاصه ماشینی:
سؤال اصلی این مقاله آن است که قدرت های بزرگ ، به ویژه اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد، چگونه می توانند امنیت بین المللی را از طریق عملیات حفظ صلح سازمان ملل متحد تأمین کنند؟ آنچه در این مقاله به عنوان فرضیه مورد تأکید قرار گرفته آن است که دولت های غربی به تمایل نداشتن در اتخاذ گام هایی برای برخی مأموریت های حفظ صلح و نیروهای حفظ صلح چندبعدی که غالبا فاقد اراده سیاسی به منظور رسیدن به هدفی مشترک هستند، متهم شده اند.
بسیاری از این قدرت های بزرگ به طور فزاینده ای نسبت به عملیات حفظ صلحی که خارج از حوزه منافع آنها انجام می گیرد، ابراز نارضایتی می کنند و حتی تردید دارند که آیا سازمان ملل متحد می تواند در کشورهایی مانند سیرالئون به گونه ای مؤثر ایفای نقش کند یا خیر؟ بنابراین ، حفظ صلح برای تبدیل شدن به نهاد حافظ صلح و امنیت بین المللی با مشکلاتی مواجه است .
با این حال ، تعارض منافع قدرت های بزرگ و در نتیجه ناهماهنگی آنها در رفع موانع صلح از یک سو، و جامع نبودن مقررات منشور از سوی دیگر، گاه نظام منشور را مختل می کند و از آنجا که اعضای دائم شورای امنیت تعهد تأمین مالی عملیات حفظ صلح سازمان ملل را بر عهده دارند، چنین مأموریت هایی عملا تابع اصولی دیگر می شود.