چکیده:
با توجه به روایات ائمه، (، وصیت رسول خدا( یکی از راههای اثبات امامت است. و این وصیت در منابع شیعه به دوازده نفر که اولین آنها حضرت علی( و آخرین آنها حضرت مهدی( است؛ اشاره میکند. همچنین وصیت مورد استفاده در اثبات امامت در دو قسم مکتوب و آشکار، هر یک دارای ویژگیهایی است. در این نوشتار در مورد وصیت مکتوب گفت وگو و ویژگیهای آن در منابع روایی شیعه واکاوی شده و در نهایت نتیجه این که در زمان حیات حضرت محمد(، خدای متعال مکتوبی را با دوازده خاتم توسط جبرئیل برای ایشان ارسال و نام ائمه دوازدهگانه و دستورالعمل زندگی هر امامی را بیان کرده است. با اثبات این مطلب، هرکس ادعای امامت کند؛ در حالیکه نامش در وصیت نیست، به یقین دروغگو است نیاز به بازنگری منابع روایی و سوء استفاده برخی مدعیان از معنای وصیت مکتوب و چگونگی بهرهگیری از این معیار، انگیزهای دیگر در تدوین این نوشتار بوده و روش نگاشته «تحلیلی ـ توصیفی» است.
According to the traditions by Imams، the Prophet’s will is one way to prove the Imamate. And this will، in the Shi’ite sources، points to twelve people the first of whom is Imam Ali (PBUH) and the last one is Imam Mahdi (PBUH). Also، the will used in proving the Imamate is of two kinds of written and clear each of which has some features. In this article، we discuss the written will and analyze its features in Shia hadith sources. Finally، the result is that during the Prophet Muhammad (PBUH)’s life time، God has sent down a written letter with twelve Seals to him by Gabriel and stated the name of the twelve Imams and their life guidelines. By proving this، anyone who claims to be an Imam، while his name is not mentioned in the will، is surely a liar. The need to review the hadith sources and the abuse of the meaning of the written will by the false claimants and the how of taking advantage of this standard is the other motivating reason to write this paper and the used method in this article is descriptive-analytic.
خلاصه ماشینی:
"در صورت اثبات این نکته که در وصیت نازل شده از آسمان یا همان وصیت مکتوب، جز نام دوازده نفر از ائمه، چیزی ذکر نگردیده است و در هیچ گزارش دیگری فردی به این تعداد افزوده نشده، میتوان تعداد زیادی از مدعیان دروغین امامت و مهدویت را شناسایی کرد، به این صورت که پس از اطمینان به عدم ذکر آنان در متن وصیت مکتوب، استناد به وصیت حضرت این مجادله را شیخ طوسی به عنوان گزارشی معروف و مشهور نزد شیعه ذکر کرده و برای رد کیسانیه استفاده میکند (طوسی، الغیبة: 18)؛ اما نگارنده گمان دارد با توجه به شخصیت محمدابن الحنفیه و روایتی نقل شده از کلینی (کافی، ج1: 298 ) که در زمان وصیت حضرت علی( به امامت امام حسن و حسین و امام سجاد(، وصیت را شنیده است، این روایت محل تامل بیشتری است و به راحتی نمیتوان متن آن را پذیرفت.
بنابر روایت امام کاظم(، این صحیفه توسط حضرت محمد( املا شده و حضرت علی( آن را کتابت فرمودهاند (همان: 281) و امام سجاد( در مواقعی آن را در اختیار محمد ابن الحنفیه برای برداشت مطلبی قرار داده (صفار، 1404، ج1: 178) و یا امام کاظم( قسمتی از آن را به افرادی مانند صفوان بن یحیی گزارش نمودهاند (طوسی، 1411: 193)؛ و ظاهرا حضرت مهدی( همین مکتوب را در زمان ظهور در اختیار گرفته و مواردی را از آن قرائت میفرماید (کلینی، 1407، ج 8: 167) حضرت محمد( نیز به این دوازده نام موجود در مکتوب الاهی در مواردی متعدد از جمله آخرین پنج شنبه عمر شریف خود تصریح کرده و نام پدر هر یک از این امامان را ذکر کردهاند."