چکیده:
زمینه: شرکت های دانش بنیان با توجه به نقش و اهمیتی که امروزه در پیشرفت اقتصادی و توسعه ملی پیدا کرده اند، مورد توجه بیشتری قرار گرفته اند. آنها برای پاسخگویی به مأموریت محول شده نیازمند نوآوری مستمر و عمیق می باشند. نوآوری علمی تصادفی نیست بلکه فرآیند برنامه ریزی شدهاست که باید برای رشد و تعالی به آن، عوامل مؤثر شناسایی شده و مدیریت گردد.هدف: هدف از این مطالعه، اولویت بندی ساختارهای دانش محور پایه و پشتیبان در مراحل پنچ گانه نوآوری در شرکت های دانش بنیان است. روش پژوهش: مدل ساختارهای دانش محور بلاکلر و همکاران در دسته بندی ساختارها و همچنین مدل پنج عاملی نوآوری کافمن و ففر در شرکت های دانش بنیان انتخاب شد. جامعه آماری شرکت های دانش بنیان شهر تهران و نمونه انتخابی، از چهار گروه براساس نمونه در دسترس است. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه محقق ساخته است که روایی آنها بر اساس روایی صوری و پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ سنجیده شد. یافته ها: یافته های تحقیق از تحلیل شناسایی نقش و رابطه ساختارهای دانش بنیان حاکی از اهمیت بیشتر ساختارهای پایه نسبت به ساختارهای پشتیبان بود و ساختار ترکیبی یا فرامتن، در مراحل مختلف نوآوری با اهمیت ترین ساختار پایه بود.نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که در مهم ترین مرحله در فرایند نوآوری، مرحله مدیریت اجرای ایده انتخاب شده است و سایر مراحل به ترتیب اهمیت عبارتند از: مدیریت منابع انسانی، مدیریت استراتژی، مدیریت انتخاب ایده و مدیریت خلاقیت.
خلاصه ماشینی:
"رتبه و میزان اهمیت ساختارهای دانش محور در مراحل نوآوری در شرکت های دانش بنیان ساختارهای دانش محور استراتژی نوآوری مدیریت خلاقیت مدیریت انتخاب مدیریت اجرا مدیریت منابع ساختارهای پایه وزن رتبه وزن رتبه وزن رتبه وزن رتبه وزن رتبه تیم محور 1424/0 4 1932/0 2 246/0 1 1048/ 5 175/0 4 شبکه ای 113/0 5 174/0 3 1503/0 3 1182/ 4 199/0 2 ترکیبی (فرامتن) 261/0 1 215/0 1 163/0 2 2408/0 1 223/0 1 ساختارهای پشتیبان مراکز دانش 201/0 2 142/0 5 1115/0 5 1532/0 3 185/0 3 وظایف و نقش های دانش محور 0932/0 7 056/0 7 132/0 4 0871/0 6 0721/0 7 ارتباطات جانبی 108/0 6 148/0 4 1015/0 6 0953/0 7 0913/0 5 گروههای غیررسمی 1712/0 3 072/0 6 091/0 7 201/0 2 0813 6 بحث و نتیجه گیری در جایی که نوآوری، استراتژی اصلی سازمان محسوب می شود، مدیران تلاش می کنند تا عوامل موثر بر موفقیت را شناسایی کنند.
سه ساختار دانش محور پایه معرفی شده(فرامتن، شبکه ای و تیم محور) در جایگاه اول تا سوم قرار گرفته اند که با نتایج تحقیقات برنز و استالکر (1994)، لارنس و لورچ (1969)، نوناکا و تاکوچی (1995)، ناصحی فرد و حبیبی بدرآبادی (1389) همسو است و تحقیقات هوس اپل و وو (2000)، هوس اپل و وو (2008) نیز بر ساختارهای دانش محور پشتیبان از جمله مراکز دانش، ارتباطات جانبی و نقش های دانش محور تاکید دارند که در رتبه های چهارم تا هفتم قرار گرفتند."