چکیده:
هدف مقاله حاضر بررسی وضعیت توسعه نظام ملی نوآوری در جمهوری اسـلامی ایـران اسـت . تحقیق حاضر از نظر ماهیت جزء پژوهش های کمی ، از نظر هدف در زمره تحقیقات کاربردی ، از نظر میزان کنترل متغیرها از نوع غیرآزمایشی و از نظـر روش ، توصـیفی ــ پیمایشـی محسـوب می شود. جامعه آماری شامل تمامی مدیران و اعضای هیئت علمـی دانشـگاه هـای دولتـی و آزاد تهران و همچنین مدیران و متخصصان بخش صنعت است که در حوزه نظام ملی نوآوری دارای آثار تالیفی یا ترجمه ای و یا مسئولیت های مدیریتی و اجرایی بوده اند که تعداد برآورد شده ٧٤ نفر بوده است . نتایج نشان داد: مهم ترین عامل محدودکننده در زمینه توسعه نظـام ملـی نـوآوری در کشور «اقتصاد دولتی و کـم تـوجهی بـه جلـب مشـارکت بخـش خصوصـی بـه ویـژه در حـوزه کارآفرینی »، مهم ترین عامل تقویت کننده «تاکید بر توسعه علم ، فناوری ، نوآوری و کارآفرینی در اسناد و برنامه های بالادستی نظام » و مهم ترین راهبرد کلان «تدوین الگوی جامع ، برنامه دقیـق و راهکارهای عملیاتی در زمینه توسعه علم ، فناوری ، نوآوری و کارآفرینی » بوده است .
خلاصه ماشینی:
در حـال حاضـر، در جمهـوری اسـلامی ایران در مقوله نظام ملی نوآوری ، بیشتر به نقـش دولـت و دانشـگاه هـای دولتـی در توسـعه فناوری و نوآوری توجه می شود؛ در صورتی که باید با رویکـردی جـامع نگـر و سیسـتمی ، نقش و کارکرد تمامی نهادها و بنگاه های مرتبط بـا نظـام ملـی نـوآوری در سـطوح کـلان ، میانی و خرد نظیر وزارتخانه های آموزش و پرورش ، آموزش عالی و صنایع و معادن و سایر دستگاه های اجرایی مرتبط و تمامی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی و پژوهشـی کشـور و همچنین بخش صنعت و بنگاه های اقتصادی فعال در این بخش اعم از دولتی و خصوصی و سایر نهادها و مراکز مرتبط مد نظر قرار گیرد.
بر اساس نتایج پژوهش حاضر پیشـنهاد مـی شـود مـدیران و مسـئولان کشور در راستای شناسایی و تحلیل الزامات و پیش نیازهای تحقق و توسـعه نظـام هـای ملـی علم ، فناوری ، نوآوری و کارآفرینی و همچنین توسعه تعاملات پویا و همکاری های متقابـل میان سه نهاد اساسی دولت ، دانشگاه و صنعت در راستای دستیابی به توسعه مبتنی بـر دانـش در کشور اقدامات لازم را پی ریزی کنند.