چکیده:
مقاله حاضر با هدف تببین راهکارهای عملیاتی توانمندسازی نیروی انسانی در شرکت های پخش در ایران تدوین شده است. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پایین بودن سهم هزینه های آموزش و تحقیق و توسعه در شرکت های پخش، سهم پایین شاغلان دارای آموزش حرفه ای، سهم پایین کارکنان استفاده کننده از رایانه، متوسط سهم پرداخت الکترونیکی از کل مبادلات بازرگانی شرکت های پخش دارای تجارت الکترونیکی و سهم پایین شرکت های استفاده کننده از دستگاه های بارکدخوان از عمده ترین مشکلات نیروی انسانی در این شرکت ها به شمار می رود. به این روی راهکارهای توانمندسازی نیروی انسانی را می توان به صورت ارتقای سطح تعامل سازمانی و حرفه ای (بخشیدن شان حرفه ای به آنان در سطح درون سازمانی و برون سازمانی)؛ آموزش و تامین تدارکات لازم در حد برنامه ریزی و هماهنگی برای آن ها (اهمیت سرمایه انسانی در مقابل نیروی کار)؛ پیش بینی مشوق های ارتقای خلاقیت؛ تجهیز شرکت های پخش به قوانین، دستورالعمل ها و اطلاعات موردنیاز شغلی از طریق الزام انجمن به ارائه خدمات اطلاعاتی و فنی موردنیاز به گروه های ذی نفع (واحدها) برشمرد. اما با توجه به اهمیت تامین مالی در شروع هر فعالیت ضروری است که سازوکارهایی جهت تامین مالی شرکت های پخش پیش بینی شود.
خلاصه ماشینی:
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پایین بودن سهم هزینههای آموزش و تحقیق و توسعه در شرکتهای پخش، سهم پایین شاغلان دارای آموزش حرفهای، سهم پایین کارکنان استفادهکننده از رایانه، متوسط سهم پرداخت الکترونیکی از کل مبادلات بازرگانی شرکتهای پخش دارای تجارت الکترونیکی و سهم پایین شرکتهای استفادهکننده از دستگاههای بارکدخوان از عمدهترین مشکلات نیروی انسانی در این شرکتها به شمار میرود.
به این روی راهکارهای توانمندسازی نیروی انسانی را میتوان به صورت ارتقای سطح تعامل سازمانی و حرفهای (بخشیدن شأن حرفهای به آنان در سطح درون سازمانی و برون سازمانی)؛ آموزش و تامین تدارکات لازم در حد برنامهریزی و هماهنگی برای آنها (اهمیت سرمایه انسانی در مقابل نیروی کار)؛ پیشبینی مشوقهای ارتقای خلاقیت؛ تجهیز شرکتهای پخش به قوانین، دستورالعملها و اطلاعات موردنیاز شغلی از طریق الزام انجمن به ارائه خدمات اطلاعاتی و فنی موردنیاز به گروههای ذی نفع (واحدها) برشمرد.
بهرغم اهمیت زیاد این شرکتها، تلاشهای سیاستی، برنامهریزیهای صورت گرفته و ظرفیتهای قانونی در نظر گرفته شده (از جمله بند «الف» ماده 39 قانون برنامه چهارم توسعه مبنی بر اصلاح ساختار و ساماندهی مناسب بنگاههای اقتصادی و تقویت رقابتپذیری آنها و ماده 21 قانون برنامه پنجم که شایستگیهای حرفهای نیروی انسانی شاغل در بخشهای اقتصادی را مورد توجه قرار داده است)؛ به دلیل نبود بسترهای مناسب و عدم تامین پیششرطهای لازم، موفقیتهای در خور و شایستهای در این حوزه صورت نگرفته است که این امر ضرورت ارتقای بهرهوری و توانمندسازی نیروی انسانی شاغل در این حوزه به عنوان یکی از عوامل اصلی ارتقای عملکرد شرکت را بیش از پیش یادآور میشود.