چکیده:
در این مقاله یافتههای دو تحقیق مشابه که در فاصله بیست سال در مورد هنرمندان نمایشنامهنویس ایرانی اجرا شد با هم مقایسه میشود تا نشان داده شود که هنرمندان نمایشنامهنویس ایرانی چه خصوصیاتی دارند و دوم اینکه در طول این بیست سال آیا ویژگیهای آنها تغییر کرده است یا خیر.
این تحقیق در حوزه جامعهشناسی سینما، بهعنوان شاخهای از جامعهشناسی هنر، مطرح است. چهارچوب نظری تحقیق مبتنی بر نظریه جانت ولف (1376) است که تاکید آن بر ضرورت مطالعه عوامل اجتماعی و تاثیر آن بر هنرمندشدن و یا هنرمندنشدن افراد است. در هر دو تحقیق از روش پیمایش و تکنیک پرسشنامه و مصاحبه استفاده شده است.
یافتهها نشان داد برخی از ویژگیهای نمایشنامهنویسان، طی 20 سال چندان تغییری نکرده است. این ویژگیها شامل محل تولد، پایگاه اقتصادی، سطح درآمد و قشر اقتصادی اجتماعی، رشته تحصیلی و نوع شغل پدران بوده است. همچنین برخی از ویژگیهای نمایشنامهنویسان طی 20 سال تغییر کرده است. این تغییرات شامل افزایش نسبت زنان به مردان نویسنده، افزایش تحصیلات دانشگاهی نویسندگان، کاهش نسبت متاهلها، کاهش دارندگان منزل مسکونی غیرشخصی، افزایش میانگین سنی و میانه سنی و ویژگیهای دیگری است که در متن مقاله تشریح شده است.
In this article, two pieces of similar studies on Iranian playwrights which were conducted in 20 years interval are compared. The aim of this comparison is first, to see what are the characteristics of Iranian playwrights and second, to see if any change is discernible during the period of study which is 20 years.
This article should be considered in the field of sociology of cinema as a branch of sociology of art. Theoretical framework of the study is based on Janet Wolff’s idea in which it is emphasized on the necessity of studying social factors and their impact on individuals becoming artists. In both pieces of research the method has been survey using the technique of questionnaire which was filled through interview.
The findings show that some of playwrights’ characteristics have been stable during the period of 20 years. These include birthplace, economic status, level of income, socio-economic strata, discipline of study and fathers’ occupation. Some of playwrights’ characteristics have been changed during the period of study. These include increase in the ratio of women writers, increase in academic degrees of writers, decrease in the ratio of married writers, decrease in those living in rental houses, increase in age medium, mean and other characteristics which are discussed in the article.
خلاصه ماشینی:
ویژگی های اجتماعی نمایشنامه نویسان ایرانی و تحولات آن اعظم راودراد١ استاد گروه علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه تهران (علمیـپژوهشی ) دوره ٢٢،شماره دو:١٢٤-١٠١ شاپا ٢٨٠٩-١٠١٠ نمایه در ISC دریافت : ٩٤/٢/٢١ پذیرش : ٩٤/٩/٦ چکیده در این مقاله یافته های دو تحقیق مشابه که در فاصله بیست سال در مورد هنرمندان نمایشنامه نویس ایرانی اجرا شد با هم مقایسه می شود تا نشان داده شود که هنرمندان نمایشنامه نویس ایرانی چه خصوصیاتی دارند و دوم این که در طول این بیست سال آیا ویژگی های آن ها تغییر کرده است یا خیر.
پیشینه تحقیقاتی ذکر شده نشان میدهد که موضوع اجتماعی ویژگیهای هنرمندان و به عبارت دیگر تأثیر عوامل اجتماعی مختلف بر هنرمندشدن افراد در برخی مباحث نظری و تحقیقات میدانی در حوزه جامعه شناسی هنر مورد توجه قرار گرفته است .
او در این مورد، از نتایج تحقیقات دیگران استفاده میکند و نشان میدهـد کـه محققین «ثابت کرده اند که سازمآن های اجتماعی تولید هنر قرن هاست که به گونـه ای روش مندانـه زنان را از شرکت در تولید هنری بر کنار داشته اند» (ولف ، ١٣٦٧: ٥٥).
در مجموع ، نمایشنامه نویسان ایرانی در سال ١٣٨٩ اکثرا مرد (٨٥%)، در سنین میان سالی (٥٣%)، متولد تهران و سایر شهرهای بزرگ (٥٤%)، دارای مدرک تحصیلی دانشگاهی (٨٤%)، بیشتر در رشته های مرتبط با سینما و تئاتر (٧٠%)، متاهل (٦٠%)، دارای درآمد از طریق فعالیت هایی غیر از نوشتن نمایشنامه (٨٤%) و دارای پدرانی از طبقه متوسط (٨٤/٦%) بوده اند که خود نیز اکثرا (٥٠%) خانواده هایی در طبقه متوسط را شکل داده بودند.