چکیده:
توسعه پایدار؛ آن توسعه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است که نیازهای نسل خاصی را بدون به خطر افتادن توانایی ارضای نیازهای نسل آتی برآورده کند. بدین ترتیب توسعه پایدار تحقق جمعی اهداف ایجاد رفاه، معیشت، ریشه کنی فقر و برخورداری همگان از زندگی مطلوب و افزایش دامنه انتفاع نسل آتی از منابع طبیعی را دنبال می کند. همه دولت ها مخصوصا دولت های جهان سوم سعی نموده اند با اجرای برنامه های اقتصادی و اصلاحات سیاسی، خود را به پای کشورهای توسعه یافته (همچون؛ آلمان، ژاپن و ...) برسانند.
اینکه توسعه سیاسی یا توسعه اقتصادی کدام مقدم بر دیگری است و آیا هر دو تاثیر پایاپای و برابر دارند، این پژوهش با مطالعه موردی کشور هندوستان بیان می گردد. این پژوهش سعی دارد با کمک گرفتن از نظریه توسعه و همچنین با مطالعه مولفه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی جامعه کشور هند به بررسی رویکردهای توسعه پایدار بر مبنای رابطه موثری مابین توسعه سیاسی و توسعه اقتصادی در این کشور بپردازد.
خلاصه ماشینی:
اینکه توسعه سیاسی یا توسعه اقتصادی کدام مقدم بر دیگری است و آیا هر دو تأثیر پایاپای و برابر دارند، این پژوهش با مطالعه موردی کشور هندوستان بیان میگردد.
هر چند این وضع علتهای گوناگون دارد، ولی شاید چارچوب قانونی یکی از مهمترین علتها باشد؛ زیرا در قانون اساسی که در سال 1949 تصویب شده و از 26 ژانویه 1950 به اجرا درآمده است، هیچ مذهبی به عنوان مذهب رسمی کشور شناخته نشده است.
دموکراسی پارلمانی نیز تنها به گونه یک ابزار سازش برای گذشتن از یک دوره انتقالی پذیرفته شده است؛ شمار زیادی از هندیها خواهان آنند که نظام سیاسی دموکراتیک این کشور از سطح کنونی فراتر رود به گونهای که هم دموکراتیکتر شود و هم مشارکت سیاسی در آن بیش از اندازه کنونی باشد.
همچنین Foreign Direct Investment قبل از دوره اصلاحات، یک محدودیت اساسی در مورد FDI این بود که سرمایهگذاران خارجی موظف بودند 26 درصد سهام خود را به بخشهای دولتی و یا خصوصی هندوستان بفروشند، اما پس از آن این محدودیت حذف گردید.
نتیجهگیری در هر حال دولت هندوستان سالهای 1990 و 1991 یک برنامه اصلاحات اقتصادی را در سطوح کلان و بینالمللی در اقتصاد این کشور را اجرا کرد.
وجود آرامش و امنیت در جامعه هند و کم بودن ریسک و عدم اطمینان نیز میتواند دلیل دیگری برای کارآمدی نسبی برنامه تحولات اقتصادی هندوستان باشد.
اثر مثبت فقدان ریسک بر سرمایهگذاری و وجود امنیت کافی در این کشور در مطالعات زیادی مورد تأکید واقع شده است.