چکیده:
پژوهش حاضر باهدف اثربخشی آموزش تاب آوری بر ارتقای کیفیت زندگی و سلامت روان مادران کودکان دارای اختلال یادگیری شهرستان بهشهر در سال ٩١ انجام شد. روش تحقیق ، آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و آزمون پیگیری بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ، نمونه ای با حجم ٥٠ نفر از میان مادرانی که در مرکز اختلال های یادگیری در سطح مدارس شهرستان بهشهر بودند، انتخاب شد که نیمی از آنها در گروه آزمایش و نیمی دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورداستفاده عبارتاند از: پرسشنامه تاب آوری ٢٥ سوالی کانر و دیویدسون (٢٠٠٣)، پرسشنامه سلامت روان ٢٨ سوالی گلدبرگ (١٩٧٢) و پرسشنامه کیفیت زندگی ٣٦ سوالی ویر و شربورن (١٩٩٢). دادهها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری (٠٠١>p) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نشان دادند که میانگین کیفیت زندگی و سلامت روان مادرانی که تحت آموزش قرار گرفتند، از مادرانی که تحت این آموزش قرار نگرفتند، در پس آزمون و آزمون پیگیری بیشتر بود. نتایج نشان داد که برنامه آموزش تاب آوری بر ارتقای کیفیت زندگی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری، اثرگذاراست و نیز برنامه آموزش تاب آوری بر ارتقای سلامت روان مادران کودکان دارای اختلال یادگیری اثر معنی داری دارد. لذا استفاده از این برنامه برای مادران کودکان دارای اختلال یادگیری توصیه میشود.
خلاصه ماشینی:
"جدول ٣: جدول خلاصه آنکوا برای اثربخشی آموزش تاب آوری برافزایش سلامت روان مادران دارای کودکان اختلال یادگیری با کنترل متغیر کیفیت زندگی پیش آزمون شاخص های آماریمتغیرها مجموع مجذورات میانگین مجذورات درجه آزادی F سطح معناداری همپراش (سلامت روان پیش از آموزش تاب آوری ) 9/13 9/13 1 6/18 آموزش تاب آوری 14/7 14/7 1 19/2** 0/000 خطای باقی مانده 6/09 7/12 35 **در سطح یک درصد معنی دار است با توجه به جدول ٣ و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس می توان فرضیه شماره دو را با میزان اطمینان ٠٩٩=P مورد تأیید قرارداد.
بحث و نتیجه گیری نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تاب آوری بر ارتقای کیفیت زندگی و سلامت روان مادران کودکان دارای اختلال یادگیری با ٩٩ درصد اطمینان مؤثر است و یافته ها حاکی از پایداری این نتایج در پیگیری یک ماهه است .
یافته های پژوهش حاضر نشان داد که آموزش تاب آوری بر ارتقای کیفیت زندگی مادران کودکان دارای اختلال یادگیری اثر معنی دار دارد، با توجه به اینکه توانمندی به فرد تاب آور کمک میکند که شرایط استرس زا را مدیریت کند و در مقابله با مصائب و ناملایمات زندگی نه تنها جان سالم به دربرد (بونانو، ٢٠٠٤)، بلکه بتواند به سطح جدیدی از تعادل و رشد مثبت دست یابد و چون تاب آوری فرآیندی پویاست که به متن زندگی وابسته است ، وقتی به طور موفقیت آمیز کسب شود، قابلیت های فردی را تقویت میکند."