چکیده:
پژوهش حاضر، نقش میانجی گری تمایزیافتگی خود در رابطه با الگوهای ارتباطی خانواده و سلامت روان را مورد بررسی قرار میدهد. شرکت کنندگان در پژوهش شامل ٣٨٤ نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از فرم کوتاه پرسشنامه تمایزیافتگی خود (دریک ، ٢٠١١)، پرسشنامه تجدیدنظر شده الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی ، ١٩٩٧) و پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلر، ١٩٧٩) استفاده شد. نتایج تحلیل مسیر مبتنی بر روش بارون و کنی (١٩٨٦)، نشان داد: گفت وشنود به واسطه جایگاه من (٠٠٠١>P ، ٠٢٥=β)، میتواند سلامت روان را پیش بینی نماید و همنوایی به واسطه هم آمیختگی با دیگران (٠٠٠١>P ، ٠١٥=β)، برش هیجانی (٠٠٠١>P ، ٠١٩=β) و واکنش پذیری هیجانی (٠٠٥>P ، ٠١٠=β) قادر به پیش بینی سلامت روان است . درمجموع یافته ها بیانگر آن بود که تمایزیافتگی خود، در رابطه با الگوهای ارتباطی خانواده و سلامت روان، نقش واسطه ای کامل را ایفا میکند. پس از بحث در مورد یافته ها، محدودیت پژوهش و پیشنهاد جهت هدایت پژوهش های آتی ، ارائه شده است .
خلاصه ماشینی:
"با توجه به اینکه عدم تمایزیافتگی شخص ، ریشه در روابط بین فردی ناسالم او با خانواده اطرافیانشان دارد و تمایزیافتگی و ارتباطات بین اعضای خانواده بر سلامت روانشناختی افراد مؤثر است ، همچنین با نگاه به ساختار متغیر تمایزیافتگی خود که 1 - Family Communication Pattern 2 - Conformity-Orientation 3 - Conversation-Orientation بیشتر به یک فرآیند اشاره دارد تا یک هدف قابل حصول (گلدنبرگ و گلدنبرگ ، ٢٠١٢)، میتوان چنین نتیجه گرفت که تمایزیافتگی خود میتواند در ارتباط بین ساختار ارتباطی خانواده (به عنوان پیشایند تمایزیافتگی) و سلامت روان (به عنوان پیامد تمایزیافتگی) نقش میانجی داشته باشد.
کوروش نیا (١٣٨٥)، جوکار و رحیمی (١٣٨٦) و تجلی و لطیفیان 1 - Revised Family Communication Pattern(RFCP) (١٣٨٧) در پژوهش های خود، روایی (تحلیل عاملی ) مطلوبی برای این مقیاس به دست آورده اند.
جدول ١: ماتریس همبستگی متغیرهای پژوهش ( به تصویر صفحه مراجعه شود) همان گونه که در جدول (١) مشاهده میشود، جهت گیری گفت وشنود از الگوهای ارتباطی خانواده با جایگاه من ، واکنش پذیری هیجانی و سلامت روان رابطه مثبت و معنادار دارد.
چنانچه پیش از این ذکر شد، هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش واسطه گری تمایزیافتگی خود در رابطه با الگوهای ارتباطی خانواده با سلامت روان است .
یافته ها حاکی است که جهت گیری گفت وشنود (٠٠٥>P، ٠١٢=b) پیش بینی کننده مثبت و معنادار و جهت گیری همنوایی (٠٠٠١>P ، ٠/٢٠- =b) پیش بینی کننده منفی و معنادار سلامت روان است که با وارد شدن مؤلفه های تمایزیافتگی خود به تحلیل رگرسیون ، ضریب بتای این مسیر، معناداری خود را از دست میدهد."