چکیده:
استفاده نکردن از فضاهای شهری به دلیل ناامن بودن آن ها نه فقط به کاهش جدی کیفیت محیط می انجامد، بلکه با اصل حقوق شهروندی نیز مغایر است. در پژوهش حاضر تلاش شده است به بررسی رابطه میان ویژگی های فردی بانوان و ویژگی های اجتماعی جامعه محلی با میزان تجربه ترس از جرم در محدوده محلات مخصوص و سلامت پرداخته شود. در این زمینه، به منظور گردآوری اطلاعات از تکنیک هایی مانند پیمایش میدانی، جلسات بحث متمرکز گروهی، مصاحبه عمیق، و پرسش نامه استفاده شده است. نتایج به دست آمده از رابطه مثبت و معنادار تجربه پیشین بزه دیدگی، نمره اضطراب کل، بی نظمی اجتماعی، تنوع خرده فرهنگی، و رابطه منفی و معنادار اعتماد به نیروی انتظامی، نوع پوشش، سرمایه اجتماعی، نظارت اجتماعی، و عدالت فضایی و اجتماعی با تجربه ترس بانوان از قربانی بزه شدن در فضاهای شهری حکایت دارد. هم چنین متغیرهای سن، تحصیلات، قومیت، رضایت اجتماعی، و مشارکت اجتماعی رابطه معناداری با ترس از جرم ندارند
Not utilizing urban spaces on account of their insecurity not only decreases the quality of the environment but also is in open violation of citizenship rights. In this piece of research، attempts are made to shed light on the relationship between women individual characteristicsplus the social features of the local community and their fear of crime within specific neighbourhoods and health. Data was collected through field study، focused-group discussion sessions، in-depth interview، and questioners. The results display a meaningful positive relationship between previous experience of being a victim and overall anxiety score، social disorders، variety of subcultures، and a negative and meaningful relationship between the trust in police patrol، clothing style، social capital، social supervision، judicial and social justice and women fear of being acrime victim in urban environments and spaces. Additionally، variables of age، education، ethnicity، social satisfaction، and participation showed no meaningful correlation with the fear of crime
خلاصه ماشینی:
در پژوهش حاضر تلاش شده است به بررسی رابطه میان ویژگیهای فردی بانوان و ویژگیهای اجتماعی جامعة محلی با میزان تجربة ترس از جرم در محدودة محلات مخصوص و سلامت پرداخته شود.
با توجه به توضیحات فوق و نیز با توجه به جایگاه برجستة حضور ایمن بانوان در فضاهای شهری در سرزندگی این فضاها، پژوهش حاضر در پی آن است که رابطة میان برخی ویژگیهای فردی و روانی بانوان (سن، تحصیلات، قومیت، نوع پوشش، نگرش دربارة عملکرد نیروی انتظامی، ویژگی شخصیتی و روانی بهلحاظ اضطراب «نمرة اضطراب تست کتل»، و تجربیات پیشین بزهدیدگی) و ویژگیهای اجتماعی جامعة محلی (بینظمی و بیسازمانی اجتماعی، تنوع خردهفرهنگی، سرمایة اجتماعی، رضایت اجتماعی، مشارکت اجتماعی، عدالت اجتماعی و فضایی، و نظارت اجتماعی) با شدت و میزان ترس از جرم در فضاهای شهری محدودة محلههای مخصوص و سلامت (واقع در منطقة 11 شهر تهران) را بررسی کند تا با شناسایی این عوامل بتواند در راستای بهبود شرایط و بالا بردن میزان احساس امنیت و آرامش بانوان در عرصة عمومی شهرها گامهای مؤثری بردارد.
به بیان دیگر، تلاش شده است از طریق بررسی نوع و میزان اثرگذاری ویژگیهای فردی و اجتماعی بر احساس ترس مدلی برای پیشبینی ترس از جرم در بانوان در فضاهای شهری فراهم شود.
به همین دلیل و برای سنجش رابطه میان ویژگیهای روانی بانوان (بهلحاظ اضطراب) و میزان ترس از جرم در فضاهای شهری در این پژوهش از آزمون استاندارد اضطراب کتل بهمنزلة ابزار استفاده شده است.