چکیده:
هدف پژوهش حاضر تبیین شادکامی در گونههای مختلف خانواده بر اساس مدل فرآیند و محتوای خانواده در دانشآموزان دوره متوسطه شهر شیراز بود. در این پژوهش 312 دانشآموز دبیرستانی به شیوه نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند. در این پژوهش از سه مقیاس خودگزارشی فرآیند خانواده (SFP)، مقیاس خودگزارشی محتوای خانواده (SFC) و مقیاس شادکامی آکسفود (OHI) استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس چند متغیره نشانگر تفاوت معنادار گونههای مختلف خانواده در ابعاد رضایت از زندگی، خلق مثبت، ،سلامتی و کارآمدی شادکامی بود. این مطالعه نشان داد که بعد فرایندها در مدل بافتنگر فرایند و محتوای خانواده نقش بسزایی در شادکامی نوجوانان دارد.
The purpose of this study was to exam the happiness among different family types based on Family Process and Content Model (FPC Model). The sample of the study consisted of 312 high school students in Shiraz. Sampling method was cluster sampling. Self-Report Family Process Scale (SFPS), Self-Report Family Content Scale (SFCS), and Oxford Happiness Inventory (OHI) were used in this study. The results of MANOVA revealed that there is a significant difference among family types in happiness. Also the results showed that there are significant differences among family types in different dimensions of Oxford Happiness Inventory: life satisfaction, efficacy, health, and positive manner. In sum, the research clarified that family processes is an important factor to determine the happiness in high school students.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اینکه نشاط و شادکامی در زندگی اجتماعی انسان، از ابعاد و علائم سلامتی و تعادل روانی افراد یک جامعه به حساب میآید و با توجه به اینکه شادکامی - Uchida, Norasakkunit, & Shinobu - Koenig, McCullough, & Larson هدف نهایی و مشترک انسانهاست (اریکسون 1 ، 2003)، هدف از این مطالعه تبیین وضعیت شادکامی نوجوانان در گونههای مختلف خانواده بر اساس مدل بافتنگر فرایند و محتوا میباشد.
مطابق مطالعه - Oxford-Happiness Inventory - Argil & Martin, & Crossland - Self-report Family Process Scale - Self-report Family Content Scale سامانی و صادقزاده (2010) این پرسشنامه 38 سؤال مدرج پنج نمرهای (از کاملا موفق= 5 تا کاملا مخالف=1)، هفت عامل 1- شغل و تحصیلات، 2- زمان با هم بودن، 3- منابع مالی، 4- سلامت جسمی و روانی، 5- فضای زندگی، 6- ظاهر فیزیکی و 7- تسهیلات آموزشی را مورد ارزیابی قرار میدهد.
در تبیین موضوع تفاوت میزان ابعاد شادکامی نوجوانان در گونههای مختلف خانواده میتوان این گونه بیان کرد که شادکامی و رضایت از زندگی، دو جنبه هیجانی مثبت هستند که به شدت تحت تأثیر محیط زندگی و شرایط رشد جسمانی و روانی افراد قرار دارند، به ویژه نوجوانان که دارای وابستگی مالی، عاطفی و غیرو به خانوادههایشان هستند این عوامل را ملاک قضاوت و احساس شادکامی خود قرار میدهند.