چکیده:
هدف: بررسی ویژگی های گفتاری افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا از مباحث مهم در حوزه زبان شناسی بالینی و گفتار درمانی است که علیرغم سابقه پژوهشی نسبتا زیاد آن در غرب، در ایران کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف این پژوهش معرفی ویژگی های غالب گفتاری افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا، در مقایسه با افراد سالم به منظور ایجاد زمینه بهتر برای استفاده در امور بالینی می باشد.
روش: در این بررسی مقطعی - تحلیلی، از دو گروه 22 نفره مبتلا به اسکیزوفرنیا (پنج زن و 17 مرد) و سالم (پنج زن و 17 مرد)، با استفاده از بخش گفتار خود به خودی آزمون زبان پریشی فارسی نمونه گفتاری گرفته شد و داده ها در پنج حوزه زبانی مورد تجزیه و تحلیل زبان شناختی قرار گرفتند. سپس داده ها با آزمون های t مستقل و مان - ویتنی مقایسه شدند.
یافته ها: تحلیل داده های پژوهش نشان داد که در هیچ یک از دو گروه تبدیل آوایی نامتعارف و یا نقص فیلترهای نحوی - معنایی وجود ندارد. در گروه مبتلا درصد تکواژهای دستوری کمتر و درصد تکواژ قاموسی بیشتر و تفاوت معنی دار بود. تعداد نئولوژیسم و درصد خطا در انسجام و پیوستگی کلام گروه مبتلا بیشتر و دارای تفاوت معنی دار بود.
نتیجه گیری: یافته ها بیانگر تفاوت اساسی گفتار افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا و افراد سالم در حوزه نئولوژیسم، انسجام و پیوستگی کلام و میزان استفاده از تکواژهای قاموسی و دستوری است.
خلاصه ماشینی:
"به نظر میرسد پژوهش حاضر نخستین پژوهشی باشد که با گرایشی زبانشناختی به بررسی گفتار افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا در ایران پرداخته و سعی کرده است تا علاوه بر بررسی تعدادی از ویژگیهای آسیبدیدهء مورد توافق محققان مانند نئولوژیسم،میزان تکواژها،انسجام و پیوستگی،به برخی از مختصات زبانی که احتمالا در اسکیزوفرنیا آسیب دیدهء است(مثل تبدیلهای آوایی و فیلترهای نحوی-معنایی)بپردازد.
تفاوت بین نتایج این پژوهش و یافتههای دو محقق شاید به دلایل زیر باشد: 1-حیطهء موضوعی مصاحبه:در این مطالعه از ترکیب چند نوع گفتار مثل گفتار توصیفی،سریال و خودبهخودی استفاده شد،در حالی که در مطالعهء دلیسی(2001)فقط از گفتار توصیفی استفاده شده است.
پژوهشگران بررسی حاضر،در مرور مطالعات گذشته برای تأیید یا رد این یافته،پژوهشی مرتبط نیافتهاند،اما شاید تفاوت بین دو گروه را بتوان با تعداد بیشتر تصحیح در جملات و جملات ناقص در گفتار افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا توجیه کرد.
افراد مبتلا در ویژگی پیوستگی دارای خطای بیشتری هستند و درصد خطایشان در قیاس با افراد سالم،از لحاظ آماری دارای تفاوت معنیدار است این یافته با یافتههای هافمن و همکاران(به نقل از کاوینگتون و همکاران 2005)،بارچ6وبرنبام7(1997)،آلن و آلن(1985)،موریس8و اینگرام9(1982)و راتر10(1985) هماهنگ است.
لذا،پیشنهاد میشود برای هماهنگی بیشتر اصطلاحات رایج و یافتهها در گروهها برای این گروه افراد مبتلا و سایر گروههای تشخیصی حیطهء روانپزشکی،مطالعات مشابه بینرشتهای تکرار و نتایج آن با یافتههای حیطه بیماران زبان پریش مقایسه گردد و برای سهولت کار پژوهش و دستیابی به اطلاعات دقیقتر،فضا و یا زمانی اختصاصی در بیمارستان در نظر گرفته شود."