چکیده:
ازخودبیگانگی یکی از علائم بیماری روحی و روانی در بین انسان ها است که موجب می گردد تا آن ها نتواند نقش هایشان را در ارتباط با خود و یا جامعه به خوبی انجام دهند. پژوهش حاضر به بررسی رابطه میزان مذهبی بودن و سبک زندگی نوجوانان با ازخودبیگانگی آن ها پرداخته است. نمونه موردمطالعه 381 دانش آموزان )دختر و پسر)دبیرستانی شهر شیراز می باشد. برای جمع آوری اطلاعات از روش پیمایشی استفاده شده است. اطلاعات موردنیاز با شیوه نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای به دست آمد.نتایج تحقیق نشان داد که متغیرهای مناسک مذهبی، هویت مذهبی، سبک زندگی و مشارکت فرهنگی رابطه منفی با ازخودبیگانگی نوجوانان دارد و بر روی هم توانسته اند نزدیک به 23 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین کنند. بیشترین همبستگی بین دو متغیر انجام مناسک مذهبی و هویت مذهبی با متغیر ازخودبیگانگی می باشد. مهم ترین متغیری که بیشترین تغییرات ازخودبیگانگی جوانان را تبیین می کند مناسک مذهبی است. این متغیر به تنهایی نزدیک به 19 درصد تغییرات متغیر وابسته را توضیح می دهد. دومین متغیر واردشده در مدل، متغیر هویت مذهبی می باشد که 7/2 درصد تغییرات ازخودبیگانگی نوجوانان را توضیح می دهد. سبک مشارکت فرهنگی سومین و آخرین متغیر واردشده در مدل است که با دو متغیر پیشین بر روی هم توانسته اند نزدیک به 23 درصد تغییرات متغیر وابسته را توضیح دهند.
Alienation is one of the symptoms of mental disease among human beings leading to their failure in properly fulfilling their roles in relation to society and themselves. This paper investigates the association between religiosity and lifestyle with alienation of adolescents. The survey sample included 381 Shiraz high school students. The information was obtained using multistage random sampling. The results indicated that religious rituals، religious identity، lifestyle and cultural participation have a negative relationship with adolescents’ alienation. Our study also suggested that the aforementioned variables could elucidate an approximately 23% of the variations of the dependent variable.
Religious practice and religious identity correlated mostly with alienation. The most important variable that could explain the changes in youth alienation was religious practice. This factor alone accounted for nearly 19% of variations. The second variable in the model was religious identity which explained 2.7% of all variations in teenager alienation. Last but not least is cultural participation style which could، together with the two other variables، account for almost 23% of variations in the dependent variable.
خلاصه ماشینی:
بررسی رابطه میزان مذهبی بودن و سبک زندگی با ازخودبیگانگی نوجوانان موردمطالعه : دانش آموزان دبیرستان های شهر شیراز در سال ٩١-١٣٩٠ بیژن خواجه نوری صادق پناهی نسب صدیقه جهانبازیان چکیده ازخودبیگانگی یکی از علائم بیماری روحی و روانی در بین انسان ها است که موجب میگردد تا آن ها نتواند نقش هایشان را در ارتباط با خود و یا جامعه به خوبی انجام دهند.
نتایج تحقیق نشان داد که متغیرهای مناسک مذهبی، هویت مذهبی، سبک زندگی و مشارکت فرهنگی رابطه منفی با ازخودبیگانگی نوجوانان دارد و بر رویهم توانسته اند نزدیک به ٢٣ درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین کنند.
آنچه که در این میان در امر هویت یابی اشخاص و در بازتولید آن تأثیر مهمی داشته و مرتبط با فرایند جهانی شدن است ، سبک های زندگی است که در دوران جدید از اهمیت زیادی برخوردار میباشد (گیدنز، ١٣٧٨: ١١٩-١٢٢؛ خواجه نوری و همکاران ، ٢٠١٣، خواجه نوری و همکاران ، ١٣٩٢؛ خواجه نوری و همکاران ، ١٣٩٠).
مطالعۀ ازخودبیگانگی در بین جوانان و تأثیرات مذهبی بودن و سبک های زندگی بر آن میتواند به برنامه ریزان جامعه فهم روشن تری از وضعیت موجود در جهت بهبود شرایط فردی و اجتماعی نوجوانان بدهد.
"Evaluation Of Quality Of Life An Importance Given To Spirituality, Religiousness, Personal Beliefs (SRPB) in Adults With And Without Chronic Health Conditions", Post-Graduate Program in Medical Science: Psychiatry,Vol. 38, No. 1, pp.