چکیده:
هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر متقابل مورفین و هیستامین بر یکدیگر و درگیری سیستم دوپامنیرژیکی در یادگیری وابسته به وضعیت هیستامین در روش اجتنابی غیر فعال انجام شد.
روش: ابتدا با تجویز 3 دوز متفاوت از مورفین به مدت سه روز موش سوری به مورفین حساس شد. سپس 5 روز هیچ دارویی تجویز نشد و در روز نهم تست های حافظه انجام شد و تاثیر هیستامین بر حافظه موش سوری حساس شده به مورفین و موش سوری غیر حساس با هم مقایسه گشت. برای آزمون حافظه از مدل اجتنابی غیر فعال استفاده شد.
یافته ها: حساسیت زایی با مورفین و آپومورفین موجب مهار تخریب حافظه ناشی از هیستامین و در نتیجه، بازگردانیدن حافظه شد. تجویز سولپیراید به عنوان آنتاگونیست گیرنده دوپامینی نوع 2، به همراه آپومورفین تاثیرات بازگردانیدن حافظه تخریب شده ناشی از هیستامین را کاهش داد، اما تجویز 23390 SCH به عنوان آنتاگونیست گیرنده دوپامینی نوع 1، تاثیری در این امر نداشت. تجویز نالوکسان و 23390 SCH و سولپیراید، در ترکیب با مورفین، به طور چشمگیری بازگردانیدن حافظه را کاهش داد.
نتیجه گیری: آپومورفین سیستم نورونی هیستامین را از طریق تحریک رسپتورهای دوپامینی نوع 2 فعال می کند و تقویت و بهبود حافظه در موش هایی که با مورفین حساس شده اند از طریق تحریک رسپتورهای اپیویدی و دوپامینی نوع 1و نوع 2 بوده است.
خلاصه ماشینی:
"اثر حساسیتزایی مورفین یا آپومورفین بر یادگیری وابسته به وضعیت هیستامین
روش:ابتدار با تجویز 3 دوز متفاوت از مورفین به مدت سه روز موش سوری به
از حافظه را که توسط هیستامین ایجاد شده است تحتتأثیر قرار
آزمایش 2:این آزمون تأثیر هیستامین بر حافظه موشی که با
شکل 1-تأثیرات دوزهای متفاوت هیستامین قبل از آزمون به دنبال تجویز
شکل 2-اثرات حساسیتزایی با مورفین بر روی فراموشی ناشی از هیستامین.
آموزش سالین یا هیستامین و قبل از آزمون سالین دریافت کردند.
شکل 3-تأثیرات نالوکسان و آنتاگونیست گیرندههای دوپامینی بر روی مهار فراموشی ایجاد شده توسط هیستامین در موشهایی که با مورفین حساس شدهاند.
شکل 4-اثرات حساسیتزایی با آپومورفین بر روی فراموشی ایجاد شده با
دوپامینی روی اثر هیستامین بر حافظه در موشهای حساس شده با
شکل 5-اثرات آنتاگونیست گیرنده دوپامینی بر روی مهار فراموشی ایجاد شده با هیستامین در موشهایی که با آپومورفین حساس شدهاند.
تجویز 20 میکروگرم هیستامین در هر موش قبل از آموزش و یا قبل
که در اثر تجویز 20 میکروگرم هیستامین قبل از آموزش ایجاد
نتایج این آزمون در شکل 3 نشان داده شده است.
ناشی از هیستامین:همانطور که در شکل 4 نشان داده شده است،تخریب ایجاد
شده در حافظه در اثر تجویز 20 میکروگرم هیستامین قبل از
این امر بهعنوان یادگیری وابسته به وضعیت شناخته شده است.
(6)- Rezayof روی تخریب حافظه ناشی از مورفین تأثیر میگذارد و گیرندههای
درونی و ذاتی بین هیستامین و مورفین هم بررسی شده است.
ایجاد شده توسط آپومورفین را کاهش داد اما تجویز همزمان"