چکیده:
هدف: با توجه به دانش ناکافی موجود در زمینه سیر و پیامد اختلال دوقطبی، و از طرفی عدم انجام ارزیابی طولی سیر این اختلال در ایران، این مطالعه مقدماتی بر روی بیماران مبتلا به اولین دوره مانیا انجام شد.
روش: در یک بررسی طولی و آینده نگر، 23 بیمار مبتلا به اولین دوره مانیا با تشخیص اختلال دوقطبی نوع یک (BID) که در مرکز آموزشی - درمانی روانپزشکی ایران بستری شده بودند مورد ارزیابی قرار گرفتند. در ابتدا از فهرست معیارهای تشخیصی DSM-IV-TR، مقیاس 24 ماده ای اندازه گیری افسردگی هامیلتون (HDRS)، مقیاس اندازه گیری مانیای یانگ (YMRS) و مقیاس وسواسی - اجباری ییل - براون (YBOCS) استفاده شد. سه پرسشنامه اخیر هر دو تا چهار ماه و ارزیابی دوباره تشخیصی هر شش ماه انجام می شد. بیماران بین 8 تا 24 ماه (5.3 ±17.0) پیگیری شدند. سابقه ابتلا به اختلالات روانی در بستگان درجه یک بیمار به کمک شرح حال و مصاحبه تعیین گردید.
یافته ها: تنها تشخیص یکی از بیماران (3/4%) به اسکیزوفرنیا تغییر کرد. سایر بیماران شامل 11 زن و 11 مرد با میانگین سنی10.4 ±28.4 سال بودند. بیشتر بیماران مجرد و با تحصیلات کمتر از دبیرستان بودند. 8/31% سابقه اختلال افسردگی داشتند. سوء مصرف مواد (به جز نیکوتین) تنها در دو بیمار وجود داشت. 1/9% دچار همبودی اختلالات اضطرابی بودند. 22.7% دارای وابسته فامیلی مبتلا به BID و 6/13% دارای وابسته مبتلا به اختلال افسردگی ماژور بودند. 40.9 درصد بیماران دچار عود اپی زود خلقی شدند. دو سوم موارد عود در سال اول و یک سوم در سال دوم بروز کرد. 13.6 درصد بیماران در شش ماه اول (پس از بهبودی دوره اول مانیا) و 31.8 درصد در سال اول دچار عود شدند. هیچ موردی از اپی زود خلقی مختلط و یا تندچرخی بروز نکرد. آزمون خی دو تفاوت آماری معنی داری در سابقه اپی زود خلقی پیش از اولین دوره مانیا، بین بیماران دچار عود مانیا (4/71%) و بیماران بدون این عود (0/20%) نشان داد.
نتیجه گیری: میزان عود در اوایل سیر BID قابل توجه است و با توجه به بالاتر بودن عود در بیماران دارای سابقه ابتلا به اپی زودهای افسردگی، مداخله پیشگیرانه جدی، به ویژه در این گروه از بیماران توصیه می شود.
خلاصه ماشینی:
"پیگیری 17 ماههء بیماران مبتلا به اولین دوره مانیا
انجام ارزیابی طولی سیر این اختلال در ایران،این مطالعه مقدماتی بر روی بیماران مبتلا به
دوره مانیا با تشخیص اختلال دوقطبی نوع یک( BID )که در مرکز آموزشی-درمانی
9/40 درصد بیماران دچار عود اپیزود خلقی شدند.
بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی نوع یک21( BID )که بهدلیل ابتلا
(10)- remission جدول 2-موارد عود دوره خلقی طی 17 ماه در بین 22 آزمودنی مبتلا به
نه تن(91/40%)از بیماران دچار عود اپیزود خلقی شدند
مانیا(بدون افسردگی ماژور)و دو نفر(09/9%)تنها بروز اپیزود
افسردگی NOS و اختلال انطباقی)پیش از اولین دوره مانیا بررسی
موارد(بهجز سابقه اپیزود خلقی پیش از اولین دوره مانیا)بین
درصد بیماران دارای سابقه اپیزود خلقی و 0/20 درصد بیماران
معنیداری در هیچیک از این موارد بین بیماران دچار عود و
این مطالعه به ارزیابی سیر BID عمدتا بر پایه عود دورههای
همبودی اختلالات مصرف مواد در بیماران مبتلا به اپیزود اول
7/18 درصد بیماران مبتلا به همبودی اختلال مصرف مواد،و در
شده روی بیماران دوقطبی(که تعداد اپیزودهای خلقی بیمار را
درصد بیماران مبتلا به اولین دوره مانیا یا مختلط گزارش شده است
سنین نوجوانی این بیماران گزارش شده است(گلر15و همکاران،
در این مطالعه 23 بیمار مبتلا به BID با ویژگیهای سایکوتیک
بیماران مبتلا به این اختلال داشتند پیگیری شدند.
بروز اختلال دوقطبی با عود بیشتر(وینوکور و همکاران،2004)،
20%)و این در تأیید مطالعهای است که عود را در بیماران دارای
بیمار مبتلا به اولین دوره مانیای سایکوتیک،90 درصد بیماران به
بیماران دوقطبی(اعم از اپیزود اول یا غیر آن)استفاده کرده است."