چکیده:
ارزشیابی و قیمتگذاری دانش فنی از جمله فعالیتهای دشوار میباشد. پیچیدگیهای
مرتبط با تکنولوژی و دانش فنی، بسیاری از بنگاههای اقتصادی را از قیمتگذاری علمی
منصرف ساخته است. از سوی دیگر استفاده از روشهای معتبر علمی برای قیمتگذاری، این
بنگاهها را بر آن داشته است تا به منظور موفقیت بیشتر در تجاری سازی دانش فنی، از
چنین روشهایی استفاده نمایند. در این مقاله با استفاده از یک رویکرد فیمابین،
ابتدا ارزیابی دانش فنی توسط یک مدل سیستماتیک بعمل آمده سپس قیمتگذاری بر اساس یک
روش تجربی و ابتکاری ارائه میشود. در انتها نیز نتایج استفاده از این مدل در مورد
چند دانش فنی در پژوهشگاه صنعت نفت ارائه میگردد.
طبقهبندی JEL: L11.
خلاصه ماشینی:
"] شکل 2 ـ انواع رویکردهای قیمتگذاری دانش فنی جدول 1- نقاط قوت و ضعف رویکردهای قیمتگذاری رویکرد اول رویکرد دوم نقاط قوت نقاط ضعف نقاط قوت نقاط ضعف دقت در تخمین قیمت قابل استناد بودن افزایش هوشمندی سیستم در طی زمان نیاز به نیروی انسانی متبحر نیاز به تکرار زیاد برای رفع مشکلات نیاز به زمان و هزینه زیاد سرعت در تخمین قیمت کم هزینه بودن وجود انحرافات زیاد در قیمت فقدان پایه و بنیان قابل دفاع در رویکردی که در این مقاله مورد توجه قرار گرفته است تلاش شده است تا از رویکردی بینابین[10] استفاده شود، بطوریکه اکثر ویژگیهای مثبت هر یک از دو رویکرد در نظر گرفته شده باشد.
جدول 4- خلاصه نتایج محاسبه امتیاز هریک از سناریوها محاسبه قیمت تخمینی عنوان مقدار فاکتور وزن خوشبینانه سناریوی 1 وزن بدبینانه سناریوی 2 وزن واقعی سناریوی 3 حالت خوشبینانه حالت بدبینانه حالت واقعی احتمال تحقق یافتن نتیجه 87/3 50 40 45 935/1 548/1 7415/1 موقعیت بازار 95/2 10 5 5/7 295/0 1475/0 22125/0 ارزیابی فنی 75/2 12 8 10 33/0 22/0 275/0 اهمیت استراتژیک 6/4 12 10 11 552/0 46/0 506/0 مالی و اقتصادی 8/2 13 5 9 364/0 14/0 252/0 ارزیابی ریسک 6/1- 7 13 10 112/0- 208/0- 16/0 ارزش اجتماعی 6/4 10 5 5/7 46/0 23/0 345/0 مجموع 114 86 100 889/1 9895/0 4393/1 مقدار نرمال شده 889/2 9895/1 4393/2 نتایج این تخمین از طریق یک سیستم پشتیبانی تصمیم به صورت کامل جمع آوری میشود و ضرایب محاسبه شده در پایگاه دانش[30] سیستم، نگهداری میشود."